فیزیولوژی جانوری
سید رضا پورربی
چکیده
بیماری آلزایمر یکی از شایع‌ترین بیماری‌های از بین برنده نورونی است. پلاک‌های بتاآمیلوئیدی و کلافهای نوروفیبریلاری دو عامل مهم در بیماری آلزایمر هستند تغییرات سلولی زیادی، نظیر استرس اکسیداتیو، التهاب نورونی و اختلالات میتوکندریایی نیز در آلزایمر دیده می‌شوند که منجر به مرگ نورونی می‌شوند. کامپفرول از فلاونوئیدهای گیاهی مشتق‌شده ...
بیشتر
بیماری آلزایمر یکی از شایع‌ترین بیماری‌های از بین برنده نورونی است. پلاک‌های بتاآمیلوئیدی و کلافهای نوروفیبریلاری دو عامل مهم در بیماری آلزایمر هستند تغییرات سلولی زیادی، نظیر استرس اکسیداتیو، التهاب نورونی و اختلالات میتوکندریایی نیز در آلزایمر دیده می‌شوند که منجر به مرگ نورونی می‌شوند. کامپفرول از فلاونوئیدهای گیاهی مشتق‌شده از گیاه بابونه به‌خاطر تولید آنتی‌اکسیدان‌ها، دارای اثرات مهم بر روی اختلالات مربوط به بیماری‌های مغزی نظیر بیماری آلزایمر می‌باشد. در این مطالعه اثرات فلاونوئیدهای گیاهی بابونه بر روی اختلالات حافظه در موش‌های صحرایی آلزایمری شده موردمطالعه قرار گرفت. بدین منظور از عصاره هیدروالکلی بابونه‌های جمع‌آوری شده و آنالیز کمی- کیفی مواد شیمیایی عصاره بابونه با استفاده از روش کروماتوگراف گازی متصل به اسپکترومتر جرمی (GC/MS) جهت تهیه و تخلیص کامپفرول استفاده شد. در این مطالعه از 56 موش صحرایی نر بالغ که به هفت گروه شامل کنترل- حامل 1 (حلال کامپفرول)- حامل 2 (حلال داروی استرپتوزوتوسین)- آلزایمر- کامپفرول mg/kg120- کامپفرول mg/kg250- کامپفرول mg/kg400- مورداستفاده قرار گرفت. القای دیابت با تزریق تک‌دوز mg/kg60 داروی استرپتوزوتوسین بهصورت درون صفاقی صورت گرفت. تجویز کامپفرول تا 15 روز انجام و برای سنجش میزان حافظه و یادگیری از دستگاه شاتل باکس استفاده شد و مدت زمان تأخیر در ورود شاتل باکس ثبت گردید. نتایج با استفاده از نرم‌افزار 22 SPSS و به‌کمک آزمون‌های ANOVA و توکی آنالیز شدند. معنی‌داری اختلاف داده‌ها در سطح 05/0 P≤ در نظر گرفته شد. نتایج حاصل از آنالیز داده‌ها نشان داد دوزهای mg/kg 400 و 250 از کامپفرول گیاه بابونه باعث افزایش معنی‌دار مدت زمان تأخیر در ورود به بخش تاریک در سطح 001/0P≤ نسبت به گروه کنترل شدند و باعث بهبود حافظه فضایی در موش‌های صحرایی شد. همچنین پارامترهای استرس اکسیداتیو در گروه‌های آلزایمری تیمارشده با کامپفرول گیاه بابونه کاهش معنی‌داری یافت (001/0P<). نتایج آزمایشات نشان می‌دهند که فلاونوئیدهای گیاهی قادر به بازگرداندن عملکرد حافظه فضایی و مقدار پارامترهای استرس اکسیداتیو گروه‌های تحت تیمار با داروی استرپتوزوتوسین به سطح طبیعی است.
شیلات
مجتبی قربان پور دلاور؛ شایان قبادی؛ صابر وطن دوست؛ حامد منوچهری؛ رضا چنگیزی
چکیده
پرکاربردترین نانوذرات، نانوذرات اکسیدفلزی هستند که باتوجه به کاربرد گسترده در حیطه‌های مختلف و افزایش انتشار آنها، تاثیر بالقوه‌ای بر محیط زیست و موجودات آبزی دارد. این تاثیر به‌واسطه افزایش نسبت سطح به حجم آنها، افزایش واکنش‌پذیری شیمیایی و زیستی می‌گردد که منجر به افزایش تولید رادیکال‌های آزاد، اختلال در اکسیداسیون و احیاء ...
بیشتر
پرکاربردترین نانوذرات، نانوذرات اکسیدفلزی هستند که باتوجه به کاربرد گسترده در حیطه‌های مختلف و افزایش انتشار آنها، تاثیر بالقوه‌ای بر محیط زیست و موجودات آبزی دارد. این تاثیر به‌واسطه افزایش نسبت سطح به حجم آنها، افزایش واکنش‌پذیری شیمیایی و زیستی می‌گردد که منجر به افزایش تولید رادیکال‌های آزاد، اختلال در اکسیداسیون و احیاء و بروز آسیب اکسیداتیو و بیماری می‌گردد. این پژوهش با هدف بررسی اثر اکسیدانی نانوذره اکسیدنیکل در ماهی Carassius auratus می‌باشد که میتواند افق جدیدی را در رابطه با چالش‌های موجود در محیط‌های آبی باز نماید. گروه‌های مورد مطالعه شامل گروه شاهد، گروه تیمار با نانوذره اکسیدنیکل (30میلی‌گرم) می‌باشد. هر تیمار با سه تکرار هرکدام شامل 12ماهی در هر تکرار بودند. پس از پایان دوره نمونههای کبد جدا و جهت بررسی آسیبهای اکسیداتیو جمع‌آوری شدند. سطح تام آنتی‌اکسیدان، MDA، گلوتاتیون و آنزیمهای آنتی‌اکسیدانی کاتالاز، گلوتاتیون S- ترانسفراز و سوپراکسیددیسموتاز در تمام گروه‌ها اندازهگیری شد. نتایج نشان داد که تیمار با نانوذره اکسید نیکل سبب کاهش سطح آنتی‌اکسیدان تام و افزایش سطح MDA در گروه تیمار با نانوذره اکسید نیکل شد. این نتایج شواهد محکمی از القای استرس اکسیداتیو سلولی ناشی از قرار گرفتن در معرض نانوذره اکسید نیکل را نشان داد. همچنین با مقایسه تیمارهای کنترل و تیمار نانوذره اکسیدنیکل می‌توان چنین نتیجه گرفت که رویارویی بلندمدت با نانوذره اکسید نیکل میتواند موجب تشدید آسیبهای اکسیداتیو واردشده به بافت کبد ماهیان گردد.
داود فضلی؛ علی اکبر ملکی راد
چکیده
گونه‌های فعال اکسیژن عوامل سیتوتوکسیک هستند که موجب آسیب اکسیداتیو می‌شوند. بیسفنول A یک آلاینده سمی، اکسیداتیو و شبه‌استروژنی است. گیاه خرفه یک محصول امیدوارکننده طبیعی است که میتواند برای جلوگیری از بیماری های مزمن با منشأ استرس اکسیداتیو مفید واقع شود. در این مطالعه 49 سر رت نر بالغ (10±250گرم) به‌طور تصادفی به هفت گروه هفت‌تایی ...
بیشتر
گونه‌های فعال اکسیژن عوامل سیتوتوکسیک هستند که موجب آسیب اکسیداتیو می‌شوند. بیسفنول A یک آلاینده سمی، اکسیداتیو و شبه‌استروژنی است. گیاه خرفه یک محصول امیدوارکننده طبیعی است که میتواند برای جلوگیری از بیماری های مزمن با منشأ استرس اکسیداتیو مفید واقع شود. در این مطالعه 49 سر رت نر بالغ (10±250گرم) به‌طور تصادفی به هفت گروه هفت‌تایی تقسیم شدند؛ گروه کنترل، شاهد (500 میکروگرم روغن ذرت/ کیلوگرم وزن بدن)، گروه دریافت‌کننده سم (500 میکروگرم بیسفنول A/ کیلوگرم وزن بدن)، کنترل مثبت (100 میلی‌گرم عصاره هیدروالکلی گیاه خرفه/ کیلوگرم وزن بدن)، سه گروه تیمار دریافت‌کننده خرفه (500 میکروگرم بیسفنول A+ 50، 100، 150 میلی‌گرم عصاره هیدروالکلی گیاه خرفه/ کیلوگرم وزن بدن). تمام تزریقات از طریق روش درون صفاقی و طی 14 روز پیاپی انجام شد. سپس تمامی حیوانات با کلرال هیدرات بی‌هوش شده و نمونههای کبدی جهت تهیه هموژن بافتی جداسازی شدند تا سنجش آنزیم‌ها آنتی‌اکسیدانی شامل TAC، CAT، GPx، GSH و MDA در این بافت انجام شود. آنالیز داده‌ها در نرم‌افزار آماری SPSS توسط روش ANOVA با تست تعقیبی توکی انجام شد. تجزیه و تحلیل داده‌ها حاکی از آن است که تجزیه و تحلیل داده‌ها حاکی از آن است که مقادیر MDA، TAC، CAT، GSH و GPX در گروه‌های تیمار با خرفه نسبت به گروه بیسفنول تعدیل شده‌اند که این امر حاکی از آن است که عصاره خرفه میتواند سمیت بافت کبدی ناشی از بیسفنول A را بهبود بخشد.
فرشته کشاورزیان؛ عبدالحسن دولاح؛ مریم رفیعی راد
چکیده
پارکینسون یک اختلال عصبی تخریب‌کننده مزمن و شایع است. در این مطالعه اثرات تمرین شنا و مکمل دهی اولئورپین بر استرس اکسیداتیو بافت مغزی در مدل تجربی بیماری پارکینسون بررسی گردید. در این مطالعه تجربی، 40 سر موش صحرایی نر بالغ نژاد ویستار، انتخاب و به پنج گروه شامل گروه کنترل، گروه پارکینسون، تمرین شنا، مصرف اولئوروپین، تمرین شنا همراه ...
بیشتر
پارکینسون یک اختلال عصبی تخریب‌کننده مزمن و شایع است. در این مطالعه اثرات تمرین شنا و مکمل دهی اولئورپین بر استرس اکسیداتیو بافت مغزی در مدل تجربی بیماری پارکینسون بررسی گردید. در این مطالعه تجربی، 40 سر موش صحرایی نر بالغ نژاد ویستار، انتخاب و به پنج گروه شامل گروه کنترل، گروه پارکینسون، تمرین شنا، مصرف اولئوروپین، تمرین شنا همراه با مصرف اولئوروپین تقسیم شدند. گروه‌ها به‌مدت چهار هفته (پنج جلسه در هفته و هر جلسه 30 دقیقه) شنای اجباری کردند و گروه‌های 4 و 5 به‌مدت چهار هفته، روزانه اولئوروپین را به میزان 20 میلی‌گرم به‌ازای هر کیلوگرم وزن بدن، بهصورت اورال دریافت کردند. سطوح سرمی متغیرها با استفاده از روش تیوباربیتوریک اسید مورد ارزیابی قرار گرفت. داده‌ها با استفاده ازآزمون‌های آماری واریانس یک‌طرفه و تعقیبی توکی تجزیه و تحلیل شدند (05/0≥p). در این مطالعه، اولئوروپین- پارکینسون، تمرین شنا- پارکینسون و تمرین شنا همراه با مصرف اولئوروپین- پارکینسون، کاهش معنی‌داری بر سطح مالون‌دی‌آلدهید، افزایش معنی‌داری بر میزان فعالیت گلوتاتیون پراکسیداز و افزایش معنی‌داری بر میزان تیول در مقایسه با گروه پارکینسونی داشتند (001/0P<). تمرین شنا همراه با مصرف اولئوروپین میتواند دفاع آنتی‌اکسیدانی را بهبود بخشیده و پراکسیداسیون لیپیدی را کاهش دهد. بنابراین، احتمالاً این اثر تعاملی بتواند شیوه درمانی مؤثر و پیشگیرانه‌ای برای جلوگیری از بیماری‌های مرتبط با استرس اکسایشی باشد.
فریبا یغموری؛ رضا حاجی حسینی؛ سید مهرداد کسایی؛ بهرام سیفی زارعی
چکیده
Sepsisیک واکنش سیستمیک بدن در برابر میکروارگانیسم‌های تهاجمی مانند باکتری‌ها و قارچ‌ها است. همچنین به‌عنوان یک پاسخ سیستماتیک به عفونت‌های شدید بوده است و یکی از ده علت اصلی مرگ و میر در بین بیماران بستری در بیمارستان است. چندین داروی احتمالی مورد بررسی قرار گرفته است، اما هنوز هیچ‌یک از داروهای مؤثر شناخته شده برای بیماری سپسیس ...
بیشتر
Sepsisیک واکنش سیستمیک بدن در برابر میکروارگانیسم‌های تهاجمی مانند باکتری‌ها و قارچ‌ها است. همچنین به‌عنوان یک پاسخ سیستماتیک به عفونت‌های شدید بوده است و یکی از ده علت اصلی مرگ و میر در بین بیماران بستری در بیمارستان است. چندین داروی احتمالی مورد بررسی قرار گرفته است، اما هنوز هیچ‌یک از داروهای مؤثر شناخته شده برای بیماری سپسیس به‌طور جدی منظور نشده است. بنابراین اثر آسپرین به‌عنوان یک داروی ضد التهاب غیر استروئیدی (NSAID) در درمان و کاهش سپسیس مؤثر است. برای این منظور از الگوی التهابی تجربی در این مطالعه استفاده شده است، به این منظور موش‌ها به چهار گروه (4 نفره) تقسیم شدند. گروه اول گروه کنترل، گروه دوم گروه LAP (لاپاراتومی)، گروه سوم گروه CLP و گروه چهارم گروه درمان با آسپرین با دوز 2 میلی‌گرم بر کیلوگرم وزن بدن بهصورت خوراکی یک بار در روز به مدت 48 ساعت پس از القای CLP در موش‌ها و نمونه خون از قلب آنها جمع‌آوری شد. در مرحله بعد حیوانات کشته شده و بافت کبد برای مطالعات بافت‌شناسی و بیوشیمیایی از هم جدا می‌شود. بافت کبد جدا شده و برای آزمایش بیان ژن COX2 از روش Real Time pCR استفاده شد. تجزیه و تحلیل آماری با استفاده از نرم‌افزار SPSS و آزمون آنوا انجام شد. 05/0p < از نظر آماری معنی‌دار تلقی می‌شود. نتایج ما نشان داد که درمان حیوانات مبتلا به آسپرین در تنظیم پارامترهای آنتی‌اکسیدانی و التهابی مؤثر است. همچنین یافته‌ها حاکی از آن است که در بافت کبد، آسپرین بیشترین تأثیر را در کاهش بیان ژن دارد. مطالعات پاتولوژیک همچنین نشان داد که سپسیس باعث آسیب به بافت کبد می‌شود که با این روش‌ها می‌توان این آسیب‌ها را کاهش داد. سرانجام، سپسیس باعث آسیب اکسیداتیو در بافت کبد می‌شود و استفاده از آسپرین در پیش‌گیری و بهبود این آسیب‌ها مؤثر است.
فریبا یغموری؛ رضا حاجی حسینی؛ سید مهرداد کسایی؛ بهرام سیفی زارع
چکیده
چکیدهداروهای ضدالتهابی غیر استروئیدی در بسیاری از مدلهای تجربی سپسیس مورد استفاده قرار می گیرند. از این رو، در مطالعه حاضر، به بررسی اثرات محافظتی سه داروی ضدالتهابی غیر استروئیدی در برابر آسیبهای کبدی ناشی از سپسیس پرداخته شده است. تعداد 60 رت نر نژاد ویستار بهصورت تصادفی به شش گروه آزمایشی تقسیم شدند. رت‌ها با داروهای ایندومتاسین، ...
بیشتر
چکیدهداروهای ضدالتهابی غیر استروئیدی در بسیاری از مدلهای تجربی سپسیس مورد استفاده قرار می گیرند. از این رو، در مطالعه حاضر، به بررسی اثرات محافظتی سه داروی ضدالتهابی غیر استروئیدی در برابر آسیبهای کبدی ناشی از سپسیس پرداخته شده است. تعداد 60 رت نر نژاد ویستار بهصورت تصادفی به شش گروه آزمایشی تقسیم شدند. رت‌ها با داروهای ایندومتاسین، سلکوکسیب و آسپرین با دوز mg/kg b.w2 بهصورت خوراکی برای 48 ساعت بعد از جراحی CLP (Cecal ligation and puncture) تیمار شدند. سپس نمونههای خون برای اندازهگیری میزان سرمی آلانین ترانسفراز (ALT)، آسپارتات آمینو ترانسفراز(AST) ، آلکالین فسفاتاز (ALP) و بیلی روبین جمع آوری گردید. از بافت کبد برای بررسی پارامترهای بیوشیمیایی ]فعالیت مالون دی آلدئید (MDA) و گلوتاتیون (GSH) و میلوپراکسیداز (MPO) و ریل تایم PCR استفاده شد. نتایج نشان داد که تیمارها باعث بهبود آنزیمهای آنتی‌اکسیدانی و کبدی با کاهش میزان MPO، MDA، AST و ALT و افزایش GSH گردیده است. علاوه بر این، میزان بیان ژن سیکلواکسیژناز 2 (COX-2) در بافت کبد گروه های تیمار در مقایسه با گروه CLP کاهش یافت. در پایان، نتایج ما نشان داد CLP موجب آسیب اکسیداتیو کبدی شده و استفاده از داروهای ضدالتهابی غیر استروئیدی میتواند در جلوگیری و بهبود این آسیب‌ها مؤثر باشد.
رضا حاجی حسینی؛ اکرم بیاتی؛ آزاده رسولی؛ آتوسا وزیری
دوره 6، شماره 3 ، اسفند 1396، ، صفحه 49-59
چکیده
در این مطالعه به بررسی اثرات حفاظتی اسانس آویشن شیرازی در برابر آسیب کبدی ناشی از نانو ذرات آهن در رت های نر بالغ پرداخته شده است. حیوانات به سه گروه تقسیم شدند: گروه کنترل منفی؛ حیوانات به مدت سه روز نرمال سالین دریافت کردند . گروه کنترل مثبت؛ mg/kg b.w 200 نانو ذره آهن به صورت درون صفاقی به رت های نر به مدت سه روز تزریق شد. گروه تیمار با اسانس ...
بیشتر
در این مطالعه به بررسی اثرات حفاظتی اسانس آویشن شیرازی در برابر آسیب کبدی ناشی از نانو ذرات آهن در رت های نر بالغ پرداخته شده است. حیوانات به سه گروه تقسیم شدند: گروه کنترل منفی؛ حیوانات به مدت سه روز نرمال سالین دریافت کردند . گروه کنترل مثبت؛ mg/kg b.w 200 نانو ذره آهن به صورت درون صفاقی به رت های نر به مدت سه روز تزریق شد. گروه تیمار با اسانس آویشن شیرازی؛ حیوانات به مدت 3 روز mg/kg b.w 200 و 100 اسانس آویشن را به صورت تزریق درون صفاقی دریافت کرده اند. پس از 3 روز از قلب خونگیری و بافت کبد به منظور بررسی پاتولوژیکی و بیوشیمی برداشته شد. فعالیت کبدی با استفاده از پارامترهای بیوشیمیایی مختلف مانند آلانین ترانسفراز (ALT)، آسپارتات آمینو ترانسفراز (AST) ، آلکالین فسفاتاز (ALP)، ظرفیت آنتی اکسیدانی کل پلاسما (FRAP)، لیپید پر اکسیداسیون (LP) و گلوتاتیون احیاء (GSH) مورد بررسی قرار گرفت. نتایج این تحقیق نشان داد، که نانو ذرات باعث افزایش AST و LP و کاهش GSH و FRAP می شوند، اما بر روی ALT و ALP اثری ندارد. مصرف اسانس آویشن AST و LP و GSHرا به حالت نرمال بر می گرداند، اما بر روی FRAP تأثیری ندارد. در پایان، تیمار رت ها با نانو ذرات آهن موجب آسیب اکسیداتیو کبدی شده، و استفاده از اسانس آویشن می تواند در جلوگیری و بهبود این آسیب ها موثر باشد.
