مختار فتحی؛ شهریار سعیدیان
چکیده
با توجه به نقش آرژنین در انبساط پذیری عروق و کاهش فشار خون و امکان جایگزینی این اسید آمینه با گوانیدینواستیک اسید، آزمایشی با استفاده از400 قطعه جوجه گوشتی، در قالب 5 تیمار (شاهد، دو سطح 5/0 و 1 درصد آرژنین و دو سطح 15/0 و 3/0 درصد گوانیدینواستیک) در چهار تکرار در قالب طرح کاملاً تصادفی انجام شد. پرندگان برای القای سندرم افزایش فشارخون ریوی، ...
بیشتر
با توجه به نقش آرژنین در انبساط پذیری عروق و کاهش فشار خون و امکان جایگزینی این اسید آمینه با گوانیدینواستیک اسید، آزمایشی با استفاده از400 قطعه جوجه گوشتی، در قالب 5 تیمار (شاهد، دو سطح 5/0 و 1 درصد آرژنین و دو سطح 15/0 و 3/0 درصد گوانیدینواستیک) در چهار تکرار در قالب طرح کاملاً تصادفی انجام شد. پرندگان برای القای سندرم افزایش فشارخون ریوی، تحت برنامه دمایی سرد قرار گرفتند. فراسنجههای خونی (گلبول قرمز، هموگلوبین، هماتوکریت و هتروفیل/ لنفوسیت)، فراسنجههای بیوشیمایی (لاکتات، اوره، اسیداوریک و نیتریک اکسید)، فراسنجههای آنزیمی (LDH، AST، ALT و CK) و فراسنجههای آنتیاکسیدانی (TAS، MDA، GPX و SOD) پلاسما در پایان دوره آزمایش (42 روزگی) اندازهگیری شدند. نتایج نشان داد که مکملسازی 1 درصد آرژنین و 15/0 درصد گوانیدینواستیک اسید شاخص هتروفیل/ لنفوسیت، درصد هماتوکریت، اوره و اسید اوریک را کاهش و نیتریک اکسید پلاسما را افزایش دادند (05/0P<). تیمارهای 1 درصد آرژنین و 15/0 درصد گوانیدینواستیک اسید سبب کاهش مالوندیآلدهید و افزایش فعالیت سوپراکسید دیسموتاز و کراتین کیناز در پلاسما شدند (05/0P<). سطح 1 درصد آرژنین نیز سبب افزایش فعالیت آنزیم گلوتاتیون پراکسیداز در پلاسما شد. سایر فراسنجههای اندازهگیری شده بهطور معنیداری تحت تأثیر تیمارهای آزمایشی قرار نگرفتند (05/0P>). بهطورکلی، نتایج این آزمایش نشان داد با توجه به قیمت کمتر گوانیدینواستیک اسید در مقایسه با آرژنین، میتوان بهطور مؤثری سطح 15/0 درصد گوانیدینواستیک اسید را جهت جایگزین 1 درصد آرژنین برای کاهش تنش اکسیداتیو استفاده نمود.
مختار فتحی؛ شهریار سعیدیان؛ کبری ورمقانی
چکیده
آزمایشی بهمنظور بررسی سطوح مختلف نانوذرات سلنیوم و سلنیت سدیم بر وضعیت آنتیاکسیدانی، فعالیت آنزیمی و فراسنجههای لیپیدی با 1050 نیمچه تخمگذار در قالب 7 تیماربه مدت6 هفته انجام شد.تیمارها شامل؛ شاهد، سه سطح (ppm) 15/0، 3/0 و 6/0 سلنیت سدیم و نانو سلنیوم بود. شاخصهای آنتیاکسیدانی اندازهگیریشده در بافت قلب، کبد و پلاسما شامل؛ فعالیت ...
بیشتر
آزمایشی بهمنظور بررسی سطوح مختلف نانوذرات سلنیوم و سلنیت سدیم بر وضعیت آنتیاکسیدانی، فعالیت آنزیمی و فراسنجههای لیپیدی با 1050 نیمچه تخمگذار در قالب 7 تیماربه مدت6 هفته انجام شد.تیمارها شامل؛ شاهد، سه سطح (ppm) 15/0، 3/0 و 6/0 سلنیت سدیم و نانو سلنیوم بود. شاخصهای آنتیاکسیدانی اندازهگیریشده در بافت قلب، کبد و پلاسما شامل؛ فعالیت آنزیم گلوتاتیون پراکسیداز (GPx)، سطح مالوندی آلدهید (MDA) و ظرفیت آنتیاکسیدانی کل (TAS) بودند. فعالیت آنزیمهای آلانین آمینوترانسفراز (ALT)، آسپارتات آمینوترانسفراز (AST) و آلکالین فسفاتاز (ALP) نیز اندازهگیری شدند. شاخصهای لیپیدی شامل کل تریگلیسیرید، کل کلسترول و LDL پلاسما نیز تعیین شدند. نتایج نشان داد، سلنیت سدیم و نانوسلنیوم بهطور معنیداری سبب افزایش فعالیت آنزیم گلوتاتیون پراکسیداز و کاهش سطح مالوندیآلدهید در پلاسما، قلب و کبد شدند. بیشترین تأثیر آنتیاکسیدانی مربوط به تیمار ppm6/0 سلنیت سدیم و ppm3/0 نانوسلنیوم بود (05/0P<). هیچکدام از تیمارهای آزمایشی تأثیر معنیداری بر ظرفیت آنتیاکسیدانی کل پلاسما، قلب و کبد و همچنین فعالیت آنزیمهای غیرعملکردی پلاسما نداشتند. (05/0<P). سطح ppm 3/0 سلنیت سدیم و ppm 6/0 نانوسلنیوم سبب کاهش معنیدار تریگلیسیرید، کلسترول و LDL پلاسمای پرندگان شدند (05/0<P). نتیجهگیری اینکه بهطور موفقیتآمیزی میتوان از سطح ppm 6/0 سلنیت سدیم و ppm3/0 نانوسیلنیوم جهت بهبود وضعیت آنتیاکسیدانی و کاهش لیپیدهای مضر پلاسما استفاده نمود.