دامپزشکی- علوم دامی
پروانه پاکزاد؛ صالح طباطبائی وکیلی؛ مرتضی مموئی؛ جمال فیاضی
چکیده
مطالعه حاضر به منظور بررسی اثر تزریق هورمونهای PMSG و GnRH بر عملکرد تولیدمثلی میشهای عربی در فصل تولیدمثل انجام گرفت. تعداد 75 رأس میش به 5 گروه تقسیم شدند. گروه اول بدون برنامه همزمانسازی فحلی و بدون تزریق هورمونی (شاهد) بود. به 4 گروه دیگر اسفنج پروژسترونی درون مهبلی (MAP) به مدت 14 روز قرار داده شد. همزمان با خروج این منبع پروژسترونی ...
بیشتر
مطالعه حاضر به منظور بررسی اثر تزریق هورمونهای PMSG و GnRH بر عملکرد تولیدمثلی میشهای عربی در فصل تولیدمثل انجام گرفت. تعداد 75 رأس میش به 5 گروه تقسیم شدند. گروه اول بدون برنامه همزمانسازی فحلی و بدون تزریق هورمونی (شاهد) بود. به 4 گروه دیگر اسفنج پروژسترونی درون مهبلی (MAP) به مدت 14 روز قرار داده شد. همزمان با خروج این منبع پروژسترونی تحت تیمار با: 1- تزریق 500 واحد هورمون PMSG، 2- تزریق 100 میکروگرم GnRH، 3- تزریق 500 واحد هورمون PMSG بعلاوه تزریق 100 میکروگرم GnRH و 4- بدون تزریق (فقط MAP) قرار گرفتند. تعداد یک رأس قوچ عربی سالم و بارور به ازای هر 5 راس میش تعلق گرفت. رفتار فحلی میشها در حضور قوچها به مدت 7 روز ثبت شد. درصد وقوع فحلی، میزان بازگشت به فحلی، طول مدت آبستنی، نرخ زایش، نرخ برهزایی، نرخ دوقلوزایی، نرخ تزاید گله و نسبت تولد برههای نر و ماده تحت تأثیر تیمارها قرار نگرفتند (05/0P>). تزریق هورمونهای PMSG و GnRH توانستند زمان بروز فحلی پس از حذف منبع پروژسترونی را در مقایسه با تیمار اسفنج به تنهایی کاهش دهند (05/0>P). وزن تولد و وزن 30، 60 و 90 روزگی در برهها، هر چند تحت تأثیر تیمارها قرار گرفتند (05/0>P)، اما تأثیر مشخصی از تزریق هورمونها بر این فراسنجهها مشاهده نشد. بطور کلی، تزریق PMSG و GnRH در برنامه همزمانسازی فحلی میش عربی با اسفنج هرچند از نظر زمان شروع فحلی یک روش موثر بوده، اما نتوانستند تاثیر بسزایی بر سایر فراسنجههای تولیدمثلی حیوان طی فصل تولیدمثلی داشته باشند.
فاطمه کمالی؛ صالح طباطبائی وکیلی؛ علی آقائی؛ شیما حسینی فر
چکیده
این پژوهش بهمنظور ارزیابی اثرات کمکاری و پرکاری غده تیروئید بر فراسنجههای عملکردی، خونی و تولیدمثلی در بلدرچین ژاپنی انجام شد. تعداد 320 قطعه جوجه بلدرچین یکروزه در قالب طرح کاملاً تصادفی با چهار تیمار و چهار تکرار استفاده شد. تیمارها شامل 1- شاهد بدون درمان، 2- لووتیروکسین (70 میکروگرم در لیتر)، 3- پروپیل تیواوراسیل (15 میلیگرم ...
بیشتر
این پژوهش بهمنظور ارزیابی اثرات کمکاری و پرکاری غده تیروئید بر فراسنجههای عملکردی، خونی و تولیدمثلی در بلدرچین ژاپنی انجام شد. تعداد 320 قطعه جوجه بلدرچین یکروزه در قالب طرح کاملاً تصادفی با چهار تیمار و چهار تکرار استفاده شد. تیمارها شامل 1- شاهد بدون درمان، 2- لووتیروکسین (70 میکروگرم در لیتر)، 3- پروپیل تیواوراسیل (15 میلیگرم در لیتر) و 4- پروپیل تیواوراسیل در ابتدا و سپس لووتیروکسین بود. صفات عملکردی هر هفته اندازهگیری شد. در روز 42 پرورش، از هر تکرار یک پرنده نر و یک ماده انتخاب و خونگیری برای ارزیابی فراسنجههای خونی صورت گرفت. در روز 62 پرورش، تخم پرندهها جمعآوری و به دستگاه جوجهکشی منتقل شد. ضریب تبدیل غذایی، میزان مصرف خوراک و افزایش وزن تحت تأثیر تیمارها قرار نگرفتند. در سرم نرها، غلظت تریگلیسیرید در کل تیمارهای درمانی و غلظت آلانین آمینوترانسفراز در تیمار پروپیل تیواوراسیل- لووتیروکسین کاهش معنیداری داشت (05/0≥P). در پرنده ماده، غلظت LDL خون در تیمار لووتیروکسین نسبت به شاهد کاهش و آلانین آمینوترانسفراز در این تیمار نسبت به گروههای دیگر افزایش یافت (05/0≥P). بیشترین غلظت آلکالین فسفاتاز سرم خون مادهها در تیمار پروپیل تیواوراسیل بود (05/0≥P). سایر فراسنجههای بیوشیمایی خون و درصد باروری تحت تأثیر تیمارهای آزمایش قرار نگرفتند. کمترین درصد جوجهدرآوری کلی و جوجه درآوری تخمهای بارور و بیشترین درصد تلفات رویانی مربوط به تیمار پروپیل تیواوراسیل- لووتیروکسین بود (05/0≥P). بهطورکلی، داروهای القاکننده پرکاری و کمکاری غده تیروئید، نتوانستند تأثیر قابلملاحظهای بر اغلب فراسنجههای عملکردی، تولیدمثلی و خونی در بلدرچین ژاپنی داشته باشند.
سیده آزاده طبائی؛ مرتضی مموئی؛ صالح طباطبائی وکیلی؛ خلیل میرزاده
چکیده
آزمایش حاضر با هدف بررسی تأثیر جایگزینی سطوح مختلف لسیتین سویا با زرده تخممرغ در رقیقکننده تریس بر فراسنجههای کیفی اسپرم قوچ عربی بعد از فرایند انجماد- یخگشایی انجام شد. برای این منظور، آزمایشی با تعداد هشت رأس قوچ عربی بالغ و سالم با وزن متوسط5±75 کیلوگرم در قالب طرح کاملاً تصادفی در فصل تولیدمثلی صورت گرفت. نمونههای منی ...
بیشتر
آزمایش حاضر با هدف بررسی تأثیر جایگزینی سطوح مختلف لسیتین سویا با زرده تخممرغ در رقیقکننده تریس بر فراسنجههای کیفی اسپرم قوچ عربی بعد از فرایند انجماد- یخگشایی انجام شد. برای این منظور، آزمایشی با تعداد هشت رأس قوچ عربی بالغ و سالم با وزن متوسط5±75 کیلوگرم در قالب طرح کاملاً تصادفی در فصل تولیدمثلی صورت گرفت. نمونههای منی با استفاده از دستگاه الکترواجاکولاتور جمعآوری شد. نمونههای منی با هم مخلوط و پس از رقیقسازی به پنج گروه آزمایشی تقسیم شدند. تیمارها شامل سطوح افزایشی لسیتین سویا (5/0، 1، 5/1 و 2 درصد) و زرده تخممرغ (15درصد) در رقیقکننده بر پایه تریس و حاوی پنج درصد گلیسرول بود. تعداد پنج پایوت نیم میلیلیتری از هر تیمار تهیه شد. پایوتها بهمدت دو ساعت در دمای پنج درجه سانتیگراد به تعادل رسیده و منجمد شدند. پس از دو هفته، یخگشایی پایوتها در دمای 37 درجه انجام گرفت. فراسنجههای کیفی اسپرم شامل درصد تحرک، زندهمانی، ناهنجاریهای مورفولوژیکی، سلامت غشا و نیز pH منی مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج نشان داد که رقیقکننده حاوی 5/1 درصد لسیتین سویا در مقایسه با سایر سطوح از جمله زرده تخممرغ موجب بهبود سطح معنیداری در میزان تحرک کل، تحرک پیشرونده، زندهمانی، ناهنجاریهای مورفولوژیکی و یکپارچگی غشای پلاسمایی در اسپرم قوچ عربی شد (05/0>P). با توجه به اینکه بیشترین میزان بهبود در فراسنجههای کیفی اسپرم در سطح 5/1 درصد لسیتین سویا مشاهده شد، میتوان از این سطح در رقیقکننده برای نگهداری منی قوچ عربی به حالت انجماد استفاده کرد.
شادان گل اندام؛ صالح طباطبائی وکیلی؛ خلیل میرزاده
چکیده
هدف از تحقیق حاضر، بررسی تأثیر سطوح مختلف عصاره نعناع فلفلی بر کیفیت منی قوچ عربی بود. اسپرم گیری از 12 رأس قوچ عربی به طور هفتگی به مدت 8 هفته انجام و منی آنها بلافاصله با هم مخلوط شد. نمونههای منی مخلوط و رقیقشده به 5 قسمت تقسیم و سطوح صفر، 50، 100، 150 و 200 میکرولیتر در میلیلیتر عصاره نعنافلفلی دریافت کردند. در زمانهای مختلف نگهداری ...
بیشتر
هدف از تحقیق حاضر، بررسی تأثیر سطوح مختلف عصاره نعناع فلفلی بر کیفیت منی قوچ عربی بود. اسپرم گیری از 12 رأس قوچ عربی به طور هفتگی به مدت 8 هفته انجام و منی آنها بلافاصله با هم مخلوط شد. نمونههای منی مخلوط و رقیقشده به 5 قسمت تقسیم و سطوح صفر، 50، 100، 150 و 200 میکرولیتر در میلیلیتر عصاره نعنافلفلی دریافت کردند. در زمانهای مختلف نگهداری منی رقیقشده حاوی تیمارهای آزمایشی (صفر، 24، 48 و 72 ساعت) به صورت مایع تحت دمای 5 درجه سلسیوس، فراسنجههای کیفی منی بررسی شدند. بلافاصله پس از اسپرمگیری، کمترین میزان تحرک کل و زندهمانی اسپرم متعلق به سطح 200 عصاره نعناع فلفلی بود (05/0P<). 24 ساعت پس از اسپرمگیری، سطوح 150 و 200 عصاره نعناع فلفلی میزان ناهنجاریهای مورفولوژیکی اسپرم را افزایش دادند. در این زمان، کمترین میزان سلامت غشای پلاسمای اسپرم مربوط به سطح 200 عصاره نعناع فلفلی بود (05/0P<). 48 ساعت پس از اسپرمگیری، بیشترین جنبایی کل، زندهمانی و سلامت غشای پلاسمایی اسپرم مربوط به گروه شاهد بود (05/0P<). 72 ساعت پس از اسپرمگیری، اختلاف آماری معنیداری بین تیمارها برای تمام فراسنجههای کیفی اسپرم یافت نشد. در این زمان، بیشترین غلظت مالون دیآلدهید (MDA) پلاسمای منی مربوط به سطح 100 عصاره نعنافلفلی یود (05/0P<). بهطورکلی، با افزودن سطوح مختلف عصاره نعنافلفلی به رقیقکننده و نگهداری منی رقیق شده قوچ عربی به حالت مایع در 5 درجه سلسیوس، غلظتهای بهکار رفته عصاره نعناعفلفلی نه تنها سبب بهبود فراسنجههای کیفی اسپرمها نشد، بلکه اثر مخربی هم داشت.
