عباس عاشوری؛ مسعود یوسفی؛ فرهاد حسینی طایفه
چکیده
پرندگان آبزی و کنارآبزی از جمله آسیبپذیرترین گونههای پرندگان به‌‌شمار میآیند و تغییرات غنای گونه‌ای و جمعیت آنها شاخص مهمی جهت نشان دادن کیفیت و اهمیت بوم سازگان‌های آبی هستند. جمعیت پرندگان آبزی و کنارآبزی به شدت در حال کاهش است و در سال‌های اخیر تعداد بیشتری از آنها وارد فهرست سرخ اتحادیه جهانی حفاظت (IUCN) شده‌اند. ...
بیشتر
پرندگان آبزی و کنارآبزی از جمله آسیبپذیرترین گونههای پرندگان به‌‌شمار میآیند و تغییرات غنای گونه‌ای و جمعیت آنها شاخص مهمی جهت نشان دادن کیفیت و اهمیت بوم سازگان‌های آبی هستند. جمعیت پرندگان آبزی و کنارآبزی به شدت در حال کاهش است و در سال‌های اخیر تعداد بیشتری از آنها وارد فهرست سرخ اتحادیه جهانی حفاظت (IUCN) شده‌اند. بنابراین ضروری است تا نحوه تغییرات جمعیت این پرندگان پایش و حفاظت شوند. هدف مطالعه حاضر بررسی روند تغییرات تنوع و تراکم پرندگان آبزی و کنارآبزی مهاجر زمستان‌گذران در چهار محدوده تالابی حفاظت شده در مجموعه تالاب بین‌المللی انزلی به نام‌های سلکه، سرخانکل، چوکام و سیاه‌کشیم است. برای رسیدن به این هدف، از داده‌های حاصل از سرشماری نیمه زمستانه یک دوره 10 ساله (1382-1385 و 1387-1392) استفاده شد. همچنین در مطالعه حاضر تشابه جامعه پرندگان چهار منطقه فوق مورد سنجش قرار گرفت. برای این منظور از شاخص تشابه موریستا و آزمون PCA استفاده گردید. نتایج حاصل نشان داد، در مجموع 65 گونه پرنده آبزی و کنارآبزی در این چهار منطقه شناسایی شده است. بیشترین تعداد گونه در تالاب سلکه (57 گونه) و بیشترین میانگین فراوانی جمعیت نیز در تالاب سیاه‌کشیم (31504 فرد) ثبت گردید. بیشترین و کمترین تعداد پرنده آبزی و کنارآبزی در مجموع این چهار منطقه به ترتیب در سال 1392 (103332 فرد) و در سال 1384 (42842 فرد) شمارش شد. مرغابی‌ها با 18 گونه بیشترین تعداد گونه و اکراس‌یان و پرستوی‌دریایی‌یان با یک گونه کمترین تعداد را در بین تیره‌ها در این مناطق در سرشماری‌های نیمه زمستانه دارا بودند. نتایج همچنین نشان داد، پناهگاه حیات وحش سرخانکل کمترین شباهت گونه را با سایر مناطق دارد. با توجه به غنای گونه‌ای بالا این منطقه و نقش بیشتر آن در حفاظت از پرندگان آبزی غواص نسبت به سه منطقه‌ی دیگر (سلکه، چوکام و سیاه‌کشیم)، شایسته است این بخش از تالاب انزلی نسبت به گذشته مورد حفاظت بیشتر قرار گیرد. اجرای برنامههای مدیریت جامع تالاب و استقرار نظام مدیریت یکپارچه بومسازگانی از جمله مهمترین راهبردها برای حفظ کیفیت و کمیت این چهار منطقه برای پرندگان آبزی و کنارآبزی زمستان‌گذران است.
حسن قهاری
چکیده
سفیدبالک‌ها (Hemiptera: Sternorrhyncha: Aleyrodidae) جزو یکی از آفات مهم کشاورزی می‌باشند که در مزارع، گلخانه‌ها و باغات خسارت قابل توجهی به انواع محصولات کشاورزی وارد می‌آورند. طی بررسی‌های فونستیک انجام شده بر اساس جمع‌آوری شفیره‌های سفیدبالک‌ها از سطح برگ گیاهان میزبان در مناطق مختلف استان گیلان، هیجده گونه سفیدبالک جمع‌آوری و شناسایی ...
بیشتر
سفیدبالک‌ها (Hemiptera: Sternorrhyncha: Aleyrodidae) جزو یکی از آفات مهم کشاورزی می‌باشند که در مزارع، گلخانه‌ها و باغات خسارت قابل توجهی به انواع محصولات کشاورزی وارد می‌آورند. طی بررسی‌های فونستیک انجام شده بر اساس جمع‌آوری شفیره‌های سفیدبالک‌ها از سطح برگ گیاهان میزبان در مناطق مختلف استان گیلان، هیجده گونه سفیدبالک جمع‌آوری و شناسایی گردیدند. گونههای جمع‌آوری شده عبارتند از: Aleurocanthus woglumi Ashby, 1915، Aleurochiton acerinus Haupt, 1934، Aleurolobus marlatti Quaintance, 1903، Aleurolobus moundi David & Subramaniam, 1976، Aleurolobus olivinus Silvestri, 1911، Aleyrodes elevatus Silvestri, 1934، Aleyrodes lonicerae Walker, 1852، Aleyrodes proletella (Linnaeus, 1758)، Bemisia afer (Priesner & Hosny, 1934)، Bemisia carpini (Koch, 1857)، Bemisia mesasiatica Danzig, 1969، Bemisia tabaci (Gennadius, 1889)، Dialeurodes citri (Ashmead, 1885)، Dialeurodes kirkaldyi (Kotinsky, 1907)، Parabemisia myricae (Kuwana, 1927)، Siphoninus phillyreae (Haliday, 1835)، Trialeurodes packardi (Morrill, 1903) و Trialeurodes vaporariorum (Westwood, 1856). سفیدبالکهای شناساییشده در نه جنس و یک زیرخانواده (Aleyrodinae) قرار دارند. در پژوهش حاضر علاوه بر معرفی سفیدبالکهای گیلان، کلید شناسایی و نیز میزبانهای گیاهی هر یک از گونهها نیز معرفی میگردند.
