خالیده آذری؛ عبدالغفار اونق؛ کریم مردانی
چکیده
مطالعه حاضر با هدف شناسایی ژنهای فیمبریایی، ژنهای مقاومت به فلوروکینولونها و بتالاکتامازهای وسیعالطیف انجام شد. از تعداد 384 گاومیش از مناطق مختلف استان آذربایجانغربی و در فصول مختلف به‌صورت تصادفی نمونههای مدفوع جمعآوری گردید. شناسایی باکتری اشریشیا کلی در نمونه های مدفوع با استفاده از روشهای کشت و بیوشیمیایی ...
بیشتر
مطالعه حاضر با هدف شناسایی ژنهای فیمبریایی، ژنهای مقاومت به فلوروکینولونها و بتالاکتامازهای وسیعالطیف انجام شد. از تعداد 384 گاومیش از مناطق مختلف استان آذربایجانغربی و در فصول مختلف به‌صورت تصادفی نمونههای مدفوع جمعآوری گردید. شناسایی باکتری اشریشیا کلی در نمونه های مدفوع با استفاده از روشهای کشت و بیوشیمیایی انجام گرفت. روش واکنش زنجیرهای پلیمراز (PCR) و با استفاده از جفت پرایمرهای اختصاصی، حضور ژنهای فیمبریایی (fimA، crl، csgA)، ژن tsh، ژنهای مقاومت به فلورکینولونها (qnrA، qnrB، qnrS) و ژنهای مقاومت به بتالاکتامازهای وسیعالطیف (blaSHV،blaTEM ، blaCTX-M-9) مشخص گردید. از 384 نمونه مدفوع جمعآوریشده از تعداد 115 (9/29 %) نمونه باکتری اشریشیا کلی شناسایی و جداسازی گردید. آلودگی به اشریشیا کلی در شمال استان بهطور معنیداری کمتر از جنوب و مرکز استان بود و اختلاف معنیداری از نظر الودگی گاومیشها به اشریشیا کلی در فصول مختلف وجود نداشت (05/0P<). فراوانی ژنهای فیمبریایی fimA، crl و csgA بهترتیب 1/79%، 1/72%، 7/74% بود و ژن tsh دارای کمترین فراوانی (2/18%) در جدایههای اشریشیا کلی بودند. در بین ژنهای مقاومت به فلورکینولونها و بتالاکتامازهای وسیع الطیف ژن qnrS دارای کمترین فراوانی (0/6%) و ژن blaTEM دارای بیشترین فراوانی (9/13%) بود. نتایج به‌دستآمده در این مطالعه حضور باکتری اشریشیا کلی را در نمونههای مدفوع کمتر از یک سوم گاومیش‌های نمونهبرداری شده نشان داد. ژنهای فیمبریایی تقریباً دارای فراوانی مشابهی بودند و ژنهای مقامت آنتیبیوتیکی در کمتر از 14% جدایههای اشریشیا کلی در گاومیش حضور داشتند. ارزیابی حضور ژنهای مقاومت آنتیبیوتیکی در جدایههای باکتریایی با منشأ حیوانی میتواند از نظر اپیدمیولوژیک و بهداشت عمومی اهمیت زیادی داشته باشد.
