سینا تقویمی؛ مرضیه اسدی؛ همایون خزعلی
چکیده
مطالعات نشان دادند که گرلین محور هیپوتالاموس- هیپوفیز- تیروئید را مهار می‌کند. گرلین موجب افزایش اشتها از طریق مسیر Agouti Related Protein (AgRP) و نوروپپتید Y (NPY) و کاهش هورمون‌های تیروئیدی می‌گردد. مورفین با اثر بر هورمون‌های هیپوفیزی نظیر TSH موجب کاهش هورمون‌های تیروئیدی می‌شود. هدف از این تحقیق بررسی تأثیر این برهمکنش بر روی میزان هورمون‌های ...
بیشتر
مطالعات نشان دادند که گرلین محور هیپوتالاموس- هیپوفیز- تیروئید را مهار می‌کند. گرلین موجب افزایش اشتها از طریق مسیر Agouti Related Protein (AgRP) و نوروپپتید Y (NPY) و کاهش هورمون‌های تیروئیدی می‌گردد. مورفین با اثر بر هورمون‌های هیپوفیزی نظیر TSH موجب کاهش هورمون‌های تیروئیدی می‌شود. هدف از این تحقیق بررسی تأثیر این برهمکنش بر روی میزان هورمون‌های تیروئیدی می‌باشد. در این مطالعه 21 عدد موش صحرایی نر Wistar به وزن g 250-200 به‌طور تصادفی به 3 گروه تقسیم شد. گروه‌ها اول nmol5 گرلین، گروه دوم µg1 مورفین و گروه سوم nmol5 گرلین به همراه µg1 مورفین دریافت کردند. همه تزریق‌ها در حجم µl3 و از طریق بطن سوم مغز انجام پذیرفت. نمونه‌های خونی از یک روز قبل از اولین تزریق تا یک روز پس از آخرین تزریق جمع‌آوری شدند و برش‌گیری از مغز جهت اطمینان از محل صحیح کانول‌گذاری صورت گرفت. پلاسمای خونی جهت تعیین میزان هورمون‌های 3T و 4T به‌روش Radio Immunoassay آنالیز گردید. نتایج این تحقیق نشان داد که تزریق درون بطنی گرلین و مورفین موجب کاهش معنی‌دار میانگین غلظت پلاسمایی هورمون‌های تیروئیدی می‌گردد (05/0P<) و نتایج برهمکنش این دو ماده نیز باعث تقویت اثر کاهشی بر روی هورمون‌های تیروئیدی است (05/0P<). گرلین و مورفین سبب کاهش معنی‌دار میانگینغلظتهورمون‌های3T و 4T شده و تزریق همزمان این دو ماده اثر کاهشی را تقویت می‌کند.
