فیزیولوژی جانوری
حامد دانش پژوه؛ نسیم حیاتی رودباری؛ مهدی دیانت پور؛ یاسر تهمتنی؛ زهرا خدابنده جهرمی
چکیده
انجماد یک روش نگه‌داری طولانی مدت تخمک می‌باشد که در روش‌های کمکی باروری نقش مهمی دارد. هدف از مطالعه حاضر بررسی اثر دو محلول انجمادی و دوستاکسل بر تغییر بیان ژن‌های اتوفاژی همچون Atg5 و Beclin-1 در تخمک MII موش سوری پس از انجماد شیشه‌ای با روش کرایوتاپ می‌باشد. برای رسیدن به این هدف، تخمک‌های MII موش سوری جمع‌آوری شده و در دو غلظت متفاوت ...
بیشتر
انجماد یک روش نگه‌داری طولانی مدت تخمک می‌باشد که در روش‌های کمکی باروری نقش مهمی دارد. هدف از مطالعه حاضر بررسی اثر دو محلول انجمادی و دوستاکسل بر تغییر بیان ژن‌های اتوفاژی همچون Atg5 و Beclin-1 در تخمک MII موش سوری پس از انجماد شیشه‌ای با روش کرایوتاپ می‌باشد. برای رسیدن به این هدف، تخمک‌های MII موش سوری جمع‌آوری شده و در دو غلظت متفاوت از محلول‌های انجمادی اتیلن گلیکول 15%، دی متیل سولفوکساید 15% و سوکروز 5/0 مولار در گروه (VS1)A و اتیلن گلیکول 5/7 %، گلیسرول 5/7 % و سوکروز 5/0 مولار در گروه (VS2)B منجمد شدند و برخی از گروه‌ها قبل از انجماد تحت تاثیر دوستاکسل قرار گرفتند. پس از ذوب، تخمک‌ها لقاح داده شدند. درصد زنده‌مانی و لقاح تخمک‌های منجمد و ذوب شده ارزیابی و تغییر بیان ژن‌های (Atg5 و Beclin-1) با روش RT-PCR بررسی شد. نتایج نشان داد تفاوت‌های معنی‌داری بین درصد بقا و درصد لقاح گروه‌های انجمادی در مقایسه با گروه کنترل وجود دارد (P<0.05). درصد زنده‌مانی و لقاح در گروه VS1 نسبت به گروه VS2 کاهش یافت. همچنین درصد زنده‌مانی و لقاح گروه‌های پیش انکوبه شده با دوستاکسل بیشتر از گروه‌های انکوبه نشده بود. این مطالعه نشان داد انجماد شیشه‌ای با کرایوتاپ، ترازهای نسخه‌برداری ژن‌های اتوفاژی را در اووسیت‌های MII منجمد ذوب شده تغییر می‌دهد همچنین پیش انکوبه کردن اووسیت با دوستاکسل قبل از انجماد شیشه‌ای می‌تواند تراز نسخه‌برداری Atg5 و Beclin-1 را در گروه‌های آزمایشی کاهش دهد و در بالا بردن درصد بقا و درصد تشکیل جنین‌های دو سلولی موثر واقع شود.
نسیم حیاتی رودباری؛ کاظم پریور؛ ساغر رضایی؛ علیرضا بدیعی
دوره 3، شماره 1 ، شهریور 1393، ، صفحه 27-38
چکیده
با توجه به استفاده روزافزون و رویارویی هر روزه ما با نانو مواد و اهمیت بررسی اثرات نانو مواد بر دستگاه تناسلی، این کار تحقیقاتی روی اثرات نانو دی اکسید تیتانیوم بر اسپرماتوژنز انجام شد. اثر نانو دی اکسید تیتانیوم با قطر nm 10 بر اسپرماتوژنز موش نر بالغ نژاد NMRI در شرایط in vivo مورد بررسی قرار گرفت. سه گروه کنترل (بدون تیمار)، شم (تیمار با آب ...
بیشتر
با توجه به استفاده روزافزون و رویارویی هر روزه ما با نانو مواد و اهمیت بررسی اثرات نانو مواد بر دستگاه تناسلی، این کار تحقیقاتی روی اثرات نانو دی اکسید تیتانیوم بر اسپرماتوژنز انجام شد. اثر نانو دی اکسید تیتانیوم با قطر nm 10 بر اسپرماتوژنز موش نر بالغ نژاد NMRI در شرایط in vivo مورد بررسی قرار گرفت. سه گروه کنترل (بدون تیمار)، شم (تیمار با آب مقطر)، تجربی (تیمار با دوزهای 6، 30، 150، 300 میلیگرم/ کیلوگرم از نانو دی اکسید تیتانیوم) مورد مطالعه قرار گرفتند. به تیمار به صورت 5 روز متوالی تزریق درون صفاقی انجام شد. 2 هفته پس از آخرین تزریق، موشها بیهوش شدند و بیضه و اپیدیدیم از بدنشان خارج گردید و پس از فیکس کردن و تهیه لام مورد بررسی قرار گرفتند. در این تحقیق، وزن موش، تعداد لولهها در بیضه و اپیدیدیم، ضخامت تونیکا آلبوجینا، تعداد سلولهای لیدیگ، فیبروبلاست، سرتولی و تعداد اسپرم مورد بررسی قرار گرفت. نتایج تحقیقات بیشترین اثرات سوء را بر فاکتورهای اسپرماتوژنز به خصوص از نظر هیستولوژیکی در دوز 30 میلیگرم/ کیلوگرم نسبت به دوز 150 و 300 میلیگرم/ کیلوگرم نشان داد. با توجه به نتایج، لزوم احتیاط مصرف این ماده با توجه به نتایج حاصل از این تحقیق مشخص میگردد.
