نوع مقاله : مقاله پژوهشی
نویسندگان
1 استادیار فیزیولوژی، گروه علوم دامی، دانشکده کشاورزی و دامپزشکی، واحد شبستر، دانشگاه آزاد اسلامی، شبستر، ایران
2 دانشیار تغذیه طیور، گروه علوم دامی، دانشکده کشاورزی و دامپزشکی، واحد شبستر، دانشگاه آزاد اسلامی، شبستر، ایران
3 مربی فیزیولوژی، گروه علوم دامی، دانشکده کشاورزی و دامپزشکی، واحد شبستر، دانشگاه آزاد اسلامی، شبستر، ایران
4 کارشناسارشد فیزیولوژی دام، گروه علوم دامی، دانشکده کشاورزی و دامپزشکی، واحد شبستر، دانشگاه آزاد اسلامی، شبستر، ایران
چکیده
چکیده
تئوفیلین یک متیلگزانتین مقلد سمپاتیکی میباشد. بنابراین، میتواند بر عملکرد قلب و همچنین دستگاه گوارش و رشد پرندگان تأثیرگذار باشد. تحقیق حاضر به منظور بررسی اثرات مصرف سطوح مختلف تئوفیلین بر شاخصهای فیزیکی قلب، الکتروکاردیوگرافی و صفات عملکردی بلدرچینهای ژاپنی به انجام رسید. آزمایش به صورت طرح کاملاً تصادفی با جیرههای آزمایشی شامل: گروه شاهد، دریافتکننده جیره پایه و گروههای مداخله، دریافتکننده تئوفیلین به صورت افزودنی و به مقدار 01/0، 02/0، 04/0 و 08/0 درصد جیره پایه که به ترتیب تامینکننده روزانه 10، 20، 40 و 80 میلیگرم تئوفیلین بر کیلوگرم وزن بدن میباشند به انجام رسید. نتایج نشان داد که در تیمارهای مصرفکننده تئوفیلین، مصرف خوراک (01/0>P) و ضریب تبدیل غذایی (05/0>P) کاهش یافت. عرض قلب که به صورت نسبتی از وزن قلب بیان شد در بلدرچینهای نر مصرفکننده تئوفیلین افزایش یافت (05/0>P). میانگین فاصله موج QRS در اشتقاق III بلدرچینهای مصرفکننده تئوفیلین کاهش (05/0>P) و میانگین ولتاژ موج P در اشتقاق III بلدرچینهای ماده افزایش نشان داد (05/0>P). درحالیکه، میانگین ولتاژ موج T در اشتقاق III جنس نر کاهش یافت (05/0>P). همچنین، ولتاژ موج T و P در اشتقاق AVF در جنس نر کاهش یافت (05/0>P). در این تحقیق، مصرف تئوفیلین باعث تحریک قلب و تغییر در برخی از فواصل الکتروکاردیوگرام شد. اما تعداد ضربانات و زاویه محور قلب تغییر معنیداری را نشان نداد. با توجه به عدم تاثیر مصرف تئوفیلین بر وزن نسبی اندامهای احشایی و بهبود ضریب تبدیل غذایی میتوان از تئوفیلین در جیره بلدرچینهای ژاپنی برای بهبود صفات عملکردی بدون تغییرات پاتوفیزیولوژیک در الکتروکاردیوگرام استفاده کرد.
کلیدواژهها
Management of asthma and chronic airflow limitation. Aremethylxanthines obsolete? Chest; 98 (6): 44-52.