دامپزشکی- علوم دامی
تیمور تنها؛ حمید امانلو؛ مختار فتحی
مقالات آماده انتشار، پذیرفته شده، انتشار آنلاین از تاریخ 11 آذر 1392
چکیده
هدف از این پژوهش بررسی اثر مصرف خوراکی گلوتامین حفاظت شده با فرم آلدئید بر پارامترهای تنش اکسیداتیو، متابولیسم نیتروژن و عملکرد تولید شیر در دوره انتقال بوده است. 25 روز پیش از زایش تعداد 36 راس گاو شیری یک شکم و چند شکم بر اساس وضعیت بدنی، روز مورد انتظار زایش و تعداد شکم به دو گروه مساوی تقسیم بندی شدند. گروه گلوتامین از 21 روز پیش از ...
بیشتر
هدف از این پژوهش بررسی اثر مصرف خوراکی گلوتامین حفاظت شده با فرم آلدئید بر پارامترهای تنش اکسیداتیو، متابولیسم نیتروژن و عملکرد تولید شیر در دوره انتقال بوده است. 25 روز پیش از زایش تعداد 36 راس گاو شیری یک شکم و چند شکم بر اساس وضعیت بدنی، روز مورد انتظار زایش و تعداد شکم به دو گروه مساوی تقسیم بندی شدند. گروه گلوتامین از 21 روز پیش از زایش روزانه 100 گرم گلوتامین محافظت شده با فرم آلدئید به همراه جیره پایه به ازای هر راس دریافت کرد و گروه A (کنترل) فقط جیره پایه را دریافت کرد. پس از زایش گروه گلوتامین به دو گروه مساوی تقسیم شد بطوری که یک گروه تا 21 روز پس از زایش به خوردن گلوتامین ادامه داده و گلوتامین-گلوتامین نامیده شده ولی گروه دیگر پس از زایش گلوتامین دریافت نکرده و گلوتامین- A نامیده شد.گروه A نیز پس از زایش به همین ترتیب به دو گروه A- گلوتامین و A- بدون¬گلوتامین تقسیم شد. در روزهای زایش، 7 ،14 و21 روز پس از زایش مقدار ماده خشک مصرفی، تغیرات وضعیت بدنی، کل ظرفیت آنتی اکسیدانی پلاسمایی، فعالیت گلوتاتیون پراکسیداز پلاسمائی و نیتروژن اوره¬ی خون، شیر تولیدی و ترکیبات آن اندازه گیری و مورد بررسی قرار گرفت. مقادیر ماده خشک مصرفی در 21 روز پس از زایش بین تیمارهای مختلف دارای اختلاف معنی دار بوده و بیش ترین مقدار مربوطه به تیمار گلوتامین- گلوتامین ( 3/19کیلوگرم در روز) بود (p
مختار فتحی؛ تیمور تنها؛ محمد ناجی احمدی
چکیده
برای بررسی اثرات پری‌بیوتیک فرماکتو (قارچ آسپرژیلوس) بر عملکرد و فراسنجههای خونی جوجه‌های گوشتی تحت آسیت القایی تعداد 240 قطعه جوجه یک روزه از سویه راس 308 در قالب طرح کاملاً تصادفی به سه تیمار و هر تیمار با چهار تکرار تقسیم شدند. تیمارهای غذایی شامل؛ تیمار شاهد (القای PHS) و سطوح دو و چهار گرم درکیلوگرم خوراک مصرفی پری‌بیوتیک فرماکتو ...
بیشتر
برای بررسی اثرات پری‌بیوتیک فرماکتو (قارچ آسپرژیلوس) بر عملکرد و فراسنجههای خونی جوجه‌های گوشتی تحت آسیت القایی تعداد 240 قطعه جوجه یک روزه از سویه راس 308 در قالب طرح کاملاً تصادفی به سه تیمار و هر تیمار با چهار تکرار تقسیم شدند. تیمارهای غذایی شامل؛ تیمار شاهد (القای PHS) و سطوح دو و چهار گرم درکیلوگرم خوراک مصرفی پری‌بیوتیک فرماکتو (قارچ آسپرژیلوس) بودند.. برای القای آسیت همه پرندگان نمک به مقدار 5/1 گرم در لیتر را از روز ششم تا روز سیزدهم دریافت نمودند. مکملهای پری‌بیوتیک از روز 12 آزمایش به خوراک اضافه شدند. نتایج نشان داد هر دو سطح پری‌بیوتیک به‌طور معنی داری سبب کاهش خوراک مصرفی و کاهش ضریب تبدیل خوراک در مقایسه با تیمار شاهد شد (05/0P<). هر دو سطح پری‌بیوتیک سبب کاهش معنیدار هموگلوبین، گلبول قرمز، پروتئین و هماتوکریت خون پرندگان شدند (05/0>P). هر دو سطح پری‌بیوتیک سبب کاهش معنیدار تلفات ناشی از آسیت و شاخص RV/TV شد (05/0>P). نتایج حاصل از ریختشناسی روده نشان داد که نسبت وزن رودهها به وزن بدن بین گروههای آزمایشی تفاوت معنی‌داری نداشت (05/0>P). نتیجهگیری کاربردی این‌که میتوان به‌طور موفقیت‌آمیزی از سطح دوگرم در کیلوگرم خوراک از پری‌بیوتیک فرماکتو در جیره جوجه‌های گوشتی به‌عنوان یک عامل مؤثر کاهش مشکلات عملکردی و تلفات ناشی از آسیت استفاده نمود.
تیمور تنها
چکیده
چکیده آزمایشی بهمنظور بررسی تجزیهپذیری شکمبهای پروتئین سه نوع پودر آب پنیر با نامهای تجاری شیذر محصول شرکت صنایع غذایی گلشاد مشهد (WP1)، پودر آب پنیر با نام تجاری نصر دالیا (WP2) و پودر آب پنیر محصول شرکت پگاه خراسان (WP3) با دو راس گوساله نر هلشتاین دارای فیستولای شکمبهای انجام شد. ابتدا ویژگی‌های شیمیایی نمونهها شامل: ...
بیشتر
چکیده آزمایشی بهمنظور بررسی تجزیهپذیری شکمبهای پروتئین سه نوع پودر آب پنیر با نامهای تجاری شیذر محصول شرکت صنایع غذایی گلشاد مشهد (WP1)، پودر آب پنیر با نام تجاری نصر دالیا (WP2) و پودر آب پنیر محصول شرکت پگاه خراسان (WP3) با دو راس گوساله نر هلشتاین دارای فیستولای شکمبهای انجام شد. ابتدا ویژگی‌های شیمیایی نمونهها شامل: رطوبت، خاکسترخام، چربی، لاکتوز و پروتئین خام اندازهگیری شدند. بعداً با استفاده از بافر تریس اقدام به استخراج پروتئینهای نمونهها شد. سپس با روش الکتروفورز پروتئینهای استخراجی تعیین شدند. برای تکنیک کیسههای نایلونی، مقدار پنج گرم از نمونههای پودر آب پنیر در داخل کیسه‌ها قرار داده شد. زمانهای انکوباسیون صفر،دو، چهار، هشت، 16، 24، 48 و 72 ساعت بود. ژل الکتروفور نشان داد که پروتئینهای عمده پودر آب پنیر عبارت بودند از: β- لاکتوگلوبولین، α- لاکتالبومین، سرم آلبومین گاوی و ایمونوگلوبولین. این پروتئین‌ها به‌ترتیب 50، 20، 10 و 10 درصد از کل پروتئینهای موجود در پودر آب پنیر را تشکیل می‌دهند. نتایج کیسههای نایلونی نشان داد که در زمانهای صفر،دو، چهار، هشت و 48 ساعت انکوباسیون، نمونه WP1 و WP2 و در زمان 72 ساعت انکوباسیون، نمونه WP2 دارای بیشترین مقدار تجزیهپذیری پروتئین بودند (05/0p <). هم‌چنین WP1 دارای بیشترین مقدار پروتئین محلول و نمونه WP2 دارای بیشترین پروتئین قابل تجزیه در شکمبه بود (05/0p <). علاوه بر این نمونههای WP1 و WP2دارای بیشترین نرخ تجزیه در 20/0 در ساعت بودند (05/0p <). این آزمایش نشان داد که بالاترین میزان تجزیهپذیری شکمبهای مؤثر پروتئین پودر آب پنیر به‌ترتیب مربوط به نمونههای WP2، WP1 بودند.
مختار فتحی؛ تیمور تنها
دوره 2، شماره 2 ، آبان 1392، ، صفحه 1-6
چکیده
160 جوجه نر یکروزه (راس 308) برای بررسی سطوح پلاسمایی هورمونهای تیروئیدی، هیپرتروفی قلب، تلفات و برخی پارامترهای خونی به مدت 6 هفته مورد بررسی قرار گرفتند. جوجهها به طور کاملاً تصادفی به دو تیمار با 4 تکرار و 20 جوجه برای هر تکرار تقسیم شدند. گروه اول در دمای پرورشی استاندارد پرورش یافتند (تیمارNT) ولی گروه دوم برای القای سندرم افزایش فشار ...
بیشتر
160 جوجه نر یکروزه (راس 308) برای بررسی سطوح پلاسمایی هورمونهای تیروئیدی، هیپرتروفی قلب، تلفات و برخی پارامترهای خونی به مدت 6 هفته مورد بررسی قرار گرفتند. جوجهها به طور کاملاً تصادفی به دو تیمار با 4 تکرار و 20 جوجه برای هر تکرار تقسیم شدند. گروه اول در دمای پرورشی استاندارد پرورش یافتند (تیمارNT) ولی گروه دوم برای القای سندرم افزایش فشار خون ریوی (آسیت) و ایجاد نارسایی قلبی عروقی، در دمای سرد طبق برنامه دمایی ویژه قرار گرفتند (CT). در روز آخر آزمایش (روز 42) 2 جوجه از هر تکرار به طور تصادفی انتخاب و بعد از توزین و خونگیری، کشتار و قلب آنها برداشته و بعد از بررسی ناحیه پری کاردیوم آن، وزن قسمتهای آن جدا و شاخص آسیتی وزن بطن راست به کل بطن محاسبه شد. نتایج نشان داد، درصد هماتوکریت، شاخص آسیتی، تلفات ناشی از آسیت و نسبت هتروفیل به لنفوسیت درپرندگان تیمار CT بیشتر از پرندگان تیمار NT بود (05/0P<). نتایج اندازهگیری هورمونهای تیروئیدی نیز نشان داد که، در روز 21و 42، پرندگان تیمار CT به طور معنی‌داری دارای میانگین پایینتری از غلظت پلاسمایی هورمون 4T بودند. هم چنین، غلظت پلاسمایی هورمون 3T نیز در روز 21 (و نه روز 42)، در پرندگان تیمار CT، به طور معنی‌داری بیشتر از پرندگان تیمار دیگر بود (05/0P<).
تیمور تنها؛ حمید امانلو؛ مختار فتحی
دوره 1، شماره 2 ، آبان 1391، ، صفحه 57-65
چکیده
هدف از این پژوهش بررسی اثر مصرف خوراکی گلوتامین حفاظت شده با فرمآلدئید بر پارامترهای تنش اکسیداتیو، متابولیسم نیتروژن و عملکرد تولید شیر در دوره انتقال بوده است. 25 روز پیش از زایش تعداد 36 راس گاو شیری یک شکم و چند شکم بر اساس وضعیت بدنی، روز مورد انتظار زایش و تعداد شکم به دو گروه مساوی تقسیمبندی شدند. گروه گلوتامین از 21 روز پیش ...
بیشتر
هدف از این پژوهش بررسی اثر مصرف خوراکی گلوتامین حفاظت شده با فرمآلدئید بر پارامترهای تنش اکسیداتیو، متابولیسم نیتروژن و عملکرد تولید شیر در دوره انتقال بوده است. 25 روز پیش از زایش تعداد 36 راس گاو شیری یک شکم و چند شکم بر اساس وضعیت بدنی، روز مورد انتظار زایش و تعداد شکم به دو گروه مساوی تقسیمبندی شدند. گروه گلوتامین از 21 روز پیش از زایش روزانه 100 گرم گلوتامین محافظت شده با فرم آلدئید به همراه جیره پایه به ازای هر رأس دریافت کرد و گروه A (کنترل) فقط جیره پایه را دریافت کرد. پس از زایش گروه گلوتامین به دو گروه مساوی تقسیم شد بطوری که یک گروه تا 21 روز پس از زایش به خوردن گلوتامین ادامه داده و گلوتامین-گلوتامین نامیده شده ولی گروه دیگر پس از زایش گلوتامین دریافت نکرده و گلوتامین- A نامیده شد.گروه A نیز پس از زایش به همین ترتیب به دو گروه A- گلوتامین و A- بدونگلوتامین تقسیم شد. در روزهای زایش، 7، 14 و 21 روز پس از زایش مقدار ماده خشک مصرفی، تغیرات وضعیت بدنی، کل ظرفیت آنتیاکسیدانی پلاسمایی، فعالیت گلوتاتیون پراکسیداز پلاسمائی و نیتروژن اوره خون، شیر تولیدی و ترکیبات آن اندازهگیری و مورد بررسی قرار گرفت. مقادیر ماده خشک مصرفی در 21 روز پس از زایش بین تیمارهای مختلف دارای اختلاف معنیدار بوده و بیشترین مقدار مربوطه به تیمار گلوتامین- گلوتامین (3/19 کیلوگرم در روز) بود (05/0p<). مقادیر مربوط به کل ظرفیت آنتیاکسیدانتی پلاسما در روزهای 7،14و21 روز پس از زایش بین تیمارهای مختلف دارای اختلاف معنیدار بوده و بیشترین مقادیر مربوط به تیمارهای گلوتامین- گلوتامین و A- گلوتامین بود (05/0p<). مقادیر مربوط به ظرفیت گلوتاتیون پراکسیداز پلاسمایی در روزهای زایش، 7 و 21 پس از زایش دارای اختلاف معنیدار بین تیمارهای مختلف بوده و مصرف خوراکی گلوتامین منجر به افزایش آن شد (05/0p<). از لحاظ مقادیر مربوط به نیتروژن اوره خون تفاوت معنی‌داری بین تیمارهای مختلف دیده نشد. نتایج این پژوهش نشان داد که بهترین سطح فرمآلدهید برای محافظت گلوتامین سطح 1 درصد بوده و احتمالاً افزایش مصرف گلوتامین میتواند منجر به افزایش کل ظرفیت آنتیاکسیدانی پلاسمایی و افزایش فعالیت گلوتاتیون پراکسیداز پلاسمایی در دوره پس از زایش شود.
مختار فتحی؛ تیمور تنها
دوره 1، شماره 1 ، مرداد 1391، ، صفحه 69-80
چکیده
160جوجه نر سویه راس برای بررسی وضعیت آنتی اکسیدانی به مدت 6 هفته مورد بررسی قرار گرفتند. جوجه ها به طور کاملاً تصادفی در دو تیمار با 4 تکرار و 20 جوجه برای هر تکرار تقسیم شدند. گروه اول در دمای پرورشی استاندارد پرورش یافتند (تیمار1NT) ولی گروه دوم برای القای سندرم افزایش فشار خون ریوی (آسیت) و ایجاد نارسایی قلبی عروقی، در دمای سرد طبق ...
بیشتر
160جوجه نر سویه راس برای بررسی وضعیت آنتی اکسیدانی به مدت 6 هفته مورد بررسی قرار گرفتند. جوجه ها به طور کاملاً تصادفی در دو تیمار با 4 تکرار و 20 جوجه برای هر تکرار تقسیم شدند. گروه اول در دمای پرورشی استاندارد پرورش یافتند (تیمار1NT) ولی گروه دوم برای القای سندرم افزایش فشار خون ریوی (آسیت) و ایجاد نارسایی قلبی عروقی، در دمای سرد طبق برنامه دمایی ویژه ای قرار گرفتند (2CT). پارامترهای فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدانی گلوتاتیون پراکسیداز (3GPX) پلاسما و کبد، سوپراکسیددیسموتاز (4SOD) پلاسما و کبد، وضعیت کل آنتی اکسیدانی پلاسما (5TAS) ، غلظت مالون دی آلدئید)6(MDA پلاسما و کبد و نمونه گیری از بافت کبد در روزهای 21 و 42 انجام شد. در روز آخر آزمایش(روز42) 2 جوجه از هر تکرار به طور تصادفی انتخاب و بعد از توزین کشتار شدند. قلب برداشته و بعد از بررسی ناحیه پری کاردیوم آن، وزن قسمتهای آن جدا و شاخص آسیتی وزن بطن راست به کل بطن(7RV/TV) محاسبه شد. نتایج نشان داد میزان MDA در پلاسما و بافت کبد در روزهای 21 و 42 درپرندگان تیمار CT بیشتر از تیمار NT بود(P<0.05). فعالیت آنزیم GPX پلاسما و بافت کبد در روزهای 21 و 42 و SOD پلاسما در روز 42 درپرندگان تیمار CT کمتراز تیمار NT بود. (P<0.05) میزان پلاسمایی TAS نیز در پرندگان تیمار NT روزهای 21 و 42 بیشتر از تیمار CT بود(P<0.05). نسبت RV/TV در روز 42 و تلفات در کل دوره نیز در تیمار CT بیشتر از تیمار NT بود. (P<0.05)
