تکوین
فایزه زارعان؛ سمیه عرب زاده؛ سارا رجبی؛ سعیده عرفانیان؛ محمود تلخابی
چکیده
استخوان سختترین و یکی از مهمترین بافتهای بدن است. در صورت وقوع آسیبهای استخوانی، درمانهای فعلی باعث ترمیم و بازسازی کامل استخوان نمیشوند. به همین دلیل استراتژیهای مهندسی بافت مبتنی بر سلول و بهویژه (Mesenchymal Stem Cells: MSCs) موردتوجه قرار گرفته است. یکی از این بسترها، هیدروژلهای مشتقشده از بافت سلولزداییشده هستند. در این ...
بیشتر
استخوان سختترین و یکی از مهمترین بافتهای بدن است. در صورت وقوع آسیبهای استخوانی، درمانهای فعلی باعث ترمیم و بازسازی کامل استخوان نمیشوند. به همین دلیل استراتژیهای مهندسی بافت مبتنی بر سلول و بهویژه (Mesenchymal Stem Cells: MSCs) موردتوجه قرار گرفته است. یکی از این بسترها، هیدروژلهای مشتقشده از بافت سلولزداییشده هستند. در این پروژه، از هیدروژل مشتقشده از ماهیچه اسکلتی به نام میوژل (Myogel) استفاده شد. در این مطالعه تأثیر میوژل بر زندهمانی (روش MTT)، تکثیر (ترسیم منحنی رشد و محاسبه زمان دو برابرشدن جمعیت سلولی)، پروفایل چرخه سلولی (روش فلوسایتومتری) و مهاجرت سلولها (روش ایجاد خراش) موردبررسی قرار گرفت. نتایج MTT نشان داد، زندهمانی MSCs در بستر میوژل با غلظت 2/0 میلیگرم بر میلیلیتر از زندهمانی MSCs در بستر ژلاتین با غلظت 1/0 میلیگرم بر میلیلیتر بیشتر و زندهمانی MSCs بستر ژلاتین از زندهمانی MSCs مربوط به کنترل بیشتر بود. بستر میوژل، تکثیر و مهاجرت سلولها را افزایش و زمان دو برابرشدن جمعیت MSCs را کاهش داد. بررسی پروفایل چرخه سلولی نشان داد، درصد بالایی از سلولهای کشتشده بر روی میوژل در مرحله G1 و S چرخهی سلولی بودند که نشاندهنده افزایش سرعت تقسیم سلولها توسط ژلاتین و در درجه بعد میوژل میباشد. بنابراین میوژل میتواند بهعنوان بستری مناسب در مهندسی بافت مورداستفاده قرار گیرد.
نرگس طولابی؛ محمود تلخابی؛ فتانه سام دلیری؛ فرنوش عطاری؛ لیلا تقی یار
چکیده
سرطان نتیجه رشد بی رویه سلولهای بدخیم است که توانایی گسترش به سایر اعضای بدن را دارند. دیکلرواستات (DCA) بهعنوان یک داروی جدید برای کنترل سرطانهای مختلف مورد توجه قرار گرفته است. همچنین اثرات سلولهای بنیادی یا محیط شرطی (CM) این سلولها در درمان یا کنترل برخی سرطانها نشان داده شده است. در این تحقیق ابتدا سلولهای بنیادی مزانشیمی ...
بیشتر
سرطان نتیجه رشد بی رویه سلولهای بدخیم است که توانایی گسترش به سایر اعضای بدن را دارند. دیکلرواستات (DCA) بهعنوان یک داروی جدید برای کنترل سرطانهای مختلف مورد توجه قرار گرفته است. همچنین اثرات سلولهای بنیادی یا محیط شرطی (CM) این سلولها در درمان یا کنترل برخی سرطانها نشان داده شده است. در این تحقیق ابتدا سلولهای بنیادی مزانشیمی مشتق از چربی انسانی (h-ADMSCs) و سلولهای سرطان پستان رده 4T1 با غلظتهای مختلف DCA تیمار شده و میزان زندهمانی آنها بهوسیله تست MTT بررسی شد و غلظت 1 میلیمولار جهت جمع آوری CM انتخاب شد. h-ADMSCs با چهار گروه شامل گروههای فاقد FBS، با و بدون DCA (-FBS/±1mM DCA) و گروههای حاوی 5 درصد FBS، با و بدون DCA (+5% FBS/±1mM DCA) برای تهیه CM، تیمار شدند. سپس میزان زیستایی، پتانسیل کلونیزایی، پروفایل چرخه سلولی و میزان آپاپتوز سلولهای 4T1 تیمارشده با CM بررسی شد. نتایج بررسیها نشان داد CM در گروه –FBS/+DCA نسبت به گروه –FBS/-DCA، بهترتیب باعث کاهش زندهمانی (05/0P<) و افزایش تکثیر سلولهای 4T1 میشوند. همچنین CM گروه +5% FBS/+DCA نسبت به گروه +5% FBS/-DCA، قادر به افزایش زندهمانی و تکثیر سلولهای 4T1 میباشند. همچنین CM گروههای چهارگانه مورد مطالعه، باعث تغییراتی در میزان آپاپتوز و پروفایل چرخه سلولی سلولهای 4T1 شد. به نظر میرسد که DCA با تأثیر بر ترکیبات CM سلولهای بنیادی مزانشیمی، میتواند باعث افزایش زندهمانی و تکثیر سلولهای 4T1 سرطان پستان شود.
