علی قاسمیان؛ محمدتقی اسداله‌زاده؛ احمدرضا سرائیان؛ حسین رسالتی؛ محمد طاهرزاده
چکیده
چکیده ترکیبات سمی و بازدارنده موجود در فرآوردههای هیدرولیزی مواد لیگنوسلولزی از قبیل اسید استیک و ترکیبات فنلی، مشکل اصلی فرآیند تبدیل بیوشیمیایی مواد لیگنوسلولزی به سوختهای زیستی مانند بیواتانول میباشند. در این تحقیق، عملکرد چهار قارچ فیلامنتوس Rhizopus oryzae، Mucor indicus، Neurospora intermedia و Aspergilus oryzae در محیط کشتهای سنتزی حاوی صفر، ...
بیشتر
چکیده ترکیبات سمی و بازدارنده موجود در فرآوردههای هیدرولیزی مواد لیگنوسلولزی از قبیل اسید استیک و ترکیبات فنلی، مشکل اصلی فرآیند تبدیل بیوشیمیایی مواد لیگنوسلولزی به سوختهای زیستی مانند بیواتانول میباشند. در این تحقیق، عملکرد چهار قارچ فیلامنتوس Rhizopus oryzae، Mucor indicus، Neurospora intermedia و Aspergilus oryzae در محیط کشتهای سنتزی حاوی صفر، سه، پنج و هفت گرم بر لیتر اسید استیک بر روی تولید بیومس قارچی، مصرف قند و اسید استیک و همچنین تولید اتانول بررسی شدند. مقدار بیومس قارچی به دست آمده بعد از زمان کشت 48 و 72 ساعت نشان داد که افزودن اسید استیک به محیط کشت، سبب کاهش سرعت رشد قارچها و افزایش فاز تأخیر شد. تأثیر بازدارندگی اسید استیک بر رشد قارچ M. indicus نسبت به سایر قارچها بیشتر بوده و تولید بیومس حاصل از کشت این قارچ در غلظت بیشتر اسید استیک (پنج گرم بر لیتر) به شدت کاهش یافت، درحالیکه قارچ A. oryzae تحمل (بردباری) خوبی نسبت به اسید استیک نشان داد. نتایج نشان داد که تأثیر اسید استیک بر مقدار بیومس قارچی و تولید اتانول وابسته به غلظت اسید استیک و نوع قارچ مصرفی بوده و میتواند اثر مثبت و یا منفی داشته باشد. غلظت اتانول حاصل از تخمیر قارچهای A. oryzae و R. oryzae در محیط کشت حاوی اسید استیک به ترتیب کاهش و افزایش پیدا کرد. با توجه به نتایج تخمیر، قارچهای فیلامنتوس آزمایش شده قادر به رشد و تولید اتانول در محیط کشت حاوی هفت گرم بر لیتر اسید استیک نبودند.
