دامپزشکی- علوم دامی
شیدا السادات ذوالنوری؛ محمد فضیلتی؛ حسین صلواتی
چکیده
امروزه ریزجلبک اسپیرولینا بهعنوان منبع غنی از پروتئین، اسیدهای چرب غیراشباع، ویتامینها، املاح و آنتیاکسیدانها در بسیاری از کشورها کشت میشود. در این بررسی تأثیر جایگزینی پودر ریز جلبک اسپیرولینا با مقادیر مختلف پریمیکس ویتامینه-معدنی صنعتی، بهعنوان یک افزودنی محرک عملکرد رشد جوجههای گوشتی مقایسه شده است. تعداد 200 قطعه ...
بیشتر
امروزه ریزجلبک اسپیرولینا بهعنوان منبع غنی از پروتئین، اسیدهای چرب غیراشباع، ویتامینها، املاح و آنتیاکسیدانها در بسیاری از کشورها کشت میشود. در این بررسی تأثیر جایگزینی پودر ریز جلبک اسپیرولینا با مقادیر مختلف پریمیکس ویتامینه-معدنی صنعتی، بهعنوان یک افزودنی محرک عملکرد رشد جوجههای گوشتی مقایسه شده است. تعداد 200 قطعه جوجه گوشتی نژاد راس یکروزه از بین 3000 قطعه جوجه بهصورت تصادفی انتخاب و در مرکز تحقیقات مهرگان جهاد کشاورزی استان کرمانشاه به پنج تیمار تقسیم شدند. جیره غذایی گروه شاهد شامل (100 درصد مکمل صنعتی و بدون اسپیرولینا)، تیمار اول T1 (25 درصد اسپیرولینا و 75 درصد مکمل صنعتی)، تیمار دوم T2 (50 درصد اسپیرولینا و 50 درصد مکمل صنعتی)، تیمار سوم T3 (75 درصد اسپیرولینا و 25 درصد مکمل صنعتی) و تیمار چهارم T4 (100 درصد اسپیرولینا) بود. پس از 42 روز مرگومیری در تیمارها دیده نشد و در تیمارهای T1، T2 و T4 وزن زنده بهطور معنیدار (05/0P<) نسبت به تیمار شاهد افزایش و میزان ضریب تبدیل خوراک (FCR) در تیمار T2 بهطور معنیدار کاهش یافت، لذا جیره T2 بهترین عملکرد را نشان داد. سپس پارامترهای بیوشیمیایی سرم خون در تیمار T2بررسی شد که در سطح معنیداری (05/0P<) گلوکز، پروتئین کل و آلبومین، HDL و LDL افزایش و میزان تریگلیسیرید و کلسترول کاهش یافت. براساس یافتهها نتیجهگیری میشود با جایگزینکردن 50 درصد مکمل ویتامینه-معدنی صنعتی با پودر اسپیرولینا میتوان عملکرد رشد، ضریب تبدیل خوراک و فراسنجههای خونی در جوجههای گوشتی بهبود بخشید.
فاطمه مرادی؛ حمیدرضا علی اکبرپور؛ سید مسعود هاشمی
چکیده
اسیدیفایرهای مختلف از لحاظ نوع و نسبت اسیدهای آلی برای مصرف در تغذیه جانوران معرفی شدهاند. آزمایش با هدف بررسی اثرات مصرف اسیدیفایر حاصل از مخلوط اسیدهای آلی (فرمیک، سیتریک، پروپیونیک، استیک بههمراه نمکهای آنها) و برنامه مصرف آن روی صفات عملکردی و برخی خصوصیات روده جوجههای گوشتی انجام پذیرفت. از اینرو 180 قطعه جوجه خروس ...
بیشتر
اسیدیفایرهای مختلف از لحاظ نوع و نسبت اسیدهای آلی برای مصرف در تغذیه جانوران معرفی شدهاند. آزمایش با هدف بررسی اثرات مصرف اسیدیفایر حاصل از مخلوط اسیدهای آلی (فرمیک، سیتریک، پروپیونیک، استیک بههمراه نمکهای آنها) و برنامه مصرف آن روی صفات عملکردی و برخی خصوصیات روده جوجههای گوشتی انجام پذیرفت. از اینرو 180 قطعه جوجه خروس یک روزه سویه راس، در قالب طرح کاملاً تصادفی با سه تیمار، شش تکرار و 10 جوجه در هر تکرار، بهمدت 35 روز مورد بررسی قرار گرفتند. تیمارها شامل 1- جیره پایه (شاهد)، 2- جیره پایه حاوی مصرف روزانه اسیدهای آلی 3- جیره پایه حاوی مصرف یک روز در میان اسیدهای آلی بود. در مراحل آغازین و رشد، مصرف خوراک گروههای 2 و 3 نسبت به شاهد کمتر بود (05/0P<). در مرحله آغازین، رشد شاهد بیشتر از گروههای 2 و 3 بود (05/0P<). تفاوت معنیداری در رشد گروههای آزمایشی طی مراحل رشد، پایانی و انتهای دوره پرورش مشاهده نشد. گروه 2 در مرحله رشد، ضریب تبدیل خوراک بهتر نسبت به شاهد داشت (05/0P<). شمار انتروباکتریاسه ایلئوم گروههای 2 و 3 کمتر از شاهد بود (05/0P<). میانگین ارتفاع، عرض و مساحت پرز، عمق کریپت و همچنین نسبت ارتفاع پرز به عمق کریپت در ایلئوم و pH محتویات ایلئوم و دئودنوم تفاوت معنیداری میان گروههای آزمایشی نداشت. نتایج نشان داد، مصرف اسیدهای آلی سبب کاهش شمار برخی میکروارگانیزمهای مضر روده و بهبود ضریب تبدیل خوراک میشود. مصرف روزانه اسیدهای آلی نسبت به یکروز در میان، تأثیر مهمتری روی بهبود عملکرد پرنده دارد.
شکوفه غضنفری*؛ زاهد محمدی
دوره 4، شماره 3 ، بهمن 1394، ، صفحه 21-30
چکیده
چکیده استفاده از اسانسهای گیاهی به جای آنتی بیوتیک در تغذیه طیور، منجر به بهبود عملکرد طیور می شود. هدف از تحقیق حاضر، بررسی سطوح مختلف اسانس گشنیز بر عملکرد رشد، خصوصیات لاشه و سیستم ایمنی در جوجههای گوشتی بود. از 200 قطعه جوجهی یک روزه سویه راس 308 در قالب طرح کاملا تصادفی با 5 تیمار و 4 تکرار به مدت 42 روز استفاده شد. گروههای ...
بیشتر
چکیده استفاده از اسانسهای گیاهی به جای آنتی بیوتیک در تغذیه طیور، منجر به بهبود عملکرد طیور می شود. هدف از تحقیق حاضر، بررسی سطوح مختلف اسانس گشنیز بر عملکرد رشد، خصوصیات لاشه و سیستم ایمنی در جوجههای گوشتی بود. از 200 قطعه جوجهی یک روزه سویه راس 308 در قالب طرح کاملا تصادفی با 5 تیمار و 4 تکرار به مدت 42 روز استفاده شد. گروههای آزمایشی شامل شاهد (بدون افزودنی غذایی)، آنتیبیوتیک فلاووفسفولیپول (جیره پایه +600 میلیگرم بر کیلوگرم)، سطوح مختلف اسانس گشنیز (100، 200 و 300 میلیگرم بر کیلوگرم) + جیره پایه بودند. افزایش وزن بدن، خوراک مصرفی و ضریب تبدیل خوراک به صورت هفتگی اندازهگیری شد. نتایج در کل دوره پرورشی نشان داد که تیمار آنتیبیوتیک بیشترین مصرف خوراک را نسبت به تیمارهای سطوح 100 و 200 میلیگرم بر کیلوگرم اسانس گشنیز داشت (01/0P
زینب برومندنیا؛ سعید محمدزاده؛ محمد عزیزی؛ مجید خالداری
دوره 3، شماره 3 ، اسفند 1393، ، صفحه 71-79
چکیده
چکیده این آزمایش به منظور بررسی تأثیر عصاره آرتیشو بر عملکرد، خصوصیات لاشه و غلظت سرمی تریگلیسرید، کلسترول، لیپوپروتئین با دانسیته خیلی کم (VLDL)، لیپوپروتئین با دانسیته کم (LDL) و لیپوپروتئین با دانسیته زیاد (HDL) جوجههای گوشتی در دوره رشد (21 تا 35 روزگی) انجام شد. آزمایش در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی با پنج تیمار (سطوح 0، 100، 200، 300 و ...
بیشتر
چکیده این آزمایش به منظور بررسی تأثیر عصاره آرتیشو بر عملکرد، خصوصیات لاشه و غلظت سرمی تریگلیسرید، کلسترول، لیپوپروتئین با دانسیته خیلی کم (VLDL)، لیپوپروتئین با دانسیته کم (LDL) و لیپوپروتئین با دانسیته زیاد (HDL) جوجههای گوشتی در دوره رشد (21 تا 35 روزگی) انجام شد. آزمایش در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی با پنج تیمار (سطوح 0، 100، 200، 300 و 500 میلیگرم در لیتر عصاره آرتیشو) و چهار تکرار و 10 قطعه پرنده (مخلوط دو جنس) در هر تکرار انجام شد. استفاده از عصاره آرتیشو در آب آشامیدنی اثر معنیداری بر مصرف خوراک، ضریب تبدیل خوراک، افزایش وزن روزانه و صفات لاشه جوجههای گوشتی نداشت. استفاده از عصاره آرتیشو اثر معنیداری بر غلظت تریگلیسرید، کلسترول، لیپوپروتئین با دانسیته خیلی کم، لیپوپروتئین با دانسیته کم و لیپوپروتئین با دانسیته زیاد جوجههای گوشتی در سن 35 روزگی نداشت. نتیجهگیری میشود افزودن عصاره آرتیشو تا سطح 500 میلیگرم در لیتر تأثیر قابل توجهی بر عملکرد و اجزای چربی خون جوجههای گوشتی ندارد.
شکوفه غضنفری؛ حشمت سپهری مقدم؛ کریم نوبری
دوره 3، شماره 2 ، آذر 1393، ، صفحه 1-9
چکیده
هدف از انجام تحقیق حاضر، بررسی سطوح مختلف اسیدآمینه ترئونین (معادل احتیاجات [1994] NRC، میانگین احتیاجات راس [2007] و [1994]NRC ، احتیاجات راس [2007] و بیشتر از احتیاجات راس [2007]) و سنین بعد از جوجه درآوری بر بیان ژن اینترلوکین 8 در بافت روده جوجهگوشتی بود. احتیاجات اسیدآمینه ترئونین، مطابق توصیههای راس (2007)، 14 درصد بیشتر از (1994) NRC است. بنابراین، ...
بیشتر
هدف از انجام تحقیق حاضر، بررسی سطوح مختلف اسیدآمینه ترئونین (معادل احتیاجات [1994] NRC، میانگین احتیاجات راس [2007] و [1994]NRC ، احتیاجات راس [2007] و بیشتر از احتیاجات راس [2007]) و سنین بعد از جوجه درآوری بر بیان ژن اینترلوکین 8 در بافت روده جوجهگوشتی بود. احتیاجات اسیدآمینه ترئونین، مطابق توصیههای راس (2007)، 14 درصد بیشتر از (1994) NRC است. بنابراین، در آزمایش اول، اثر اسیدآمینه ترئونین بر بیان ژن اینترلوکین 8 در بافت ژژنوم روده کوچک در جوجههای گوشتی نر سویه راس و همچنین در آزمایش دوم، تأثیر سنین اولیه بعد از جوجه درآوری بر بیان ژن اینترلوکین 8 بررسی شد. در آزمایش اول، سطوح مختلف ترئونین عبارت بودند از: 1) 8/0 درصد (معادل احتیاجات NRC)، 2) 87/0 درصد (میانگین احتیاجات NRC و راس)، 3) 94/0 درصد (احتیاجات راس) و 4) 01/1 درصد (بیشتر از احتیاجات راس). در سن 14 روزگی، یک پرنده از هر تکرار کشته شد و از بافت ژژنوم نمونهگیری به عمل آمد. در آزمایش دوم، از تیمار 1 آزمایش اول که سطح اسیدآمینه ترئونین جیره 8/0 درصد (معادل احتیاجات NRC) بود، در سنین 1، 3، 6 و 9 روزگی از هر تکرار یک پرنده کشته و از بافت ژژنوم مطابق با آزمایش اول نمونهگیری شد. جهت انجام مقایسات آماری، طرح کاملاً تصادفی استفاده شد. نتایج آزمایشات نشان داد که بیان ژن اینترلوکین 8 در بافت ژژنوم در طول 14 روز اول زندگی جوجه با افزایش سطوح اسیدآمینه ترئونین تا سطح 94/0 درصد جیره (احتیاجات راس) (0001/0>P) و نیز با افزایش سن افزایش مییابد (01/0>P).
