تکوین
فایزه زارعان؛ سمیه عرب زاده؛ سارا رجبی؛ سعیده عرفانیان؛ محمود تلخابی
چکیده
استخوان سختترین و یکی از مهمترین بافتهای بدن است. در صورت وقوع آسیبهای استخوانی، درمانهای فعلی باعث ترمیم و بازسازی کامل استخوان نمیشوند. به همین دلیل استراتژیهای مهندسی بافت مبتنی بر سلول و بهویژه (Mesenchymal Stem Cells: MSCs) موردتوجه قرار گرفته است. یکی از این بسترها، هیدروژلهای مشتقشده از بافت سلولزداییشده هستند. در این ...
بیشتر
استخوان سختترین و یکی از مهمترین بافتهای بدن است. در صورت وقوع آسیبهای استخوانی، درمانهای فعلی باعث ترمیم و بازسازی کامل استخوان نمیشوند. به همین دلیل استراتژیهای مهندسی بافت مبتنی بر سلول و بهویژه (Mesenchymal Stem Cells: MSCs) موردتوجه قرار گرفته است. یکی از این بسترها، هیدروژلهای مشتقشده از بافت سلولزداییشده هستند. در این پروژه، از هیدروژل مشتقشده از ماهیچه اسکلتی به نام میوژل (Myogel) استفاده شد. در این مطالعه تأثیر میوژل بر زندهمانی (روش MTT)، تکثیر (ترسیم منحنی رشد و محاسبه زمان دو برابرشدن جمعیت سلولی)، پروفایل چرخه سلولی (روش فلوسایتومتری) و مهاجرت سلولها (روش ایجاد خراش) موردبررسی قرار گرفت. نتایج MTT نشان داد، زندهمانی MSCs در بستر میوژل با غلظت 2/0 میلیگرم بر میلیلیتر از زندهمانی MSCs در بستر ژلاتین با غلظت 1/0 میلیگرم بر میلیلیتر بیشتر و زندهمانی MSCs بستر ژلاتین از زندهمانی MSCs مربوط به کنترل بیشتر بود. بستر میوژل، تکثیر و مهاجرت سلولها را افزایش و زمان دو برابرشدن جمعیت MSCs را کاهش داد. بررسی پروفایل چرخه سلولی نشان داد، درصد بالایی از سلولهای کشتشده بر روی میوژل در مرحله G1 و S چرخهی سلولی بودند که نشاندهنده افزایش سرعت تقسیم سلولها توسط ژلاتین و در درجه بعد میوژل میباشد. بنابراین میوژل میتواند بهعنوان بستری مناسب در مهندسی بافت مورداستفاده قرار گیرد.
تکوین
فاطمه قیاسوند؛ سمیه عرب زاده؛ محمود تلخابی
چکیده
مهندسی بافت رشته ای نوظهور است که بر سه عنصر سلول، داربست و مولکول های زیستی فعال استوار بوده و میتواند برای درمان آسیب های عضلانی مفید باشد. هدف از این مطالعه، بررسی تاثیر آسکوربیک اسید (AA) بر زیستایی سلولهای بنیادی مزانشیمیِ مغز استخوانِ (BM-MSCs) کشت شده بر روی داربستِ سلول زدایی شده عضله اسکلتی میباشد. ابتدا BM-MSC از مغز استخوان ...
بیشتر
مهندسی بافت رشته ای نوظهور است که بر سه عنصر سلول، داربست و مولکول های زیستی فعال استوار بوده و میتواند برای درمان آسیب های عضلانی مفید باشد. هدف از این مطالعه، بررسی تاثیر آسکوربیک اسید (AA) بر زیستایی سلولهای بنیادی مزانشیمیِ مغز استخوانِ (BM-MSCs) کشت شده بر روی داربستِ سلول زدایی شده عضله اسکلتی میباشد. ابتدا BM-MSC از مغز استخوان پای رت استخراج و کشت شده و هویت سلولها با استفاده از فلوسایتومتری بررسی شد. همچنین عضله اسکلتی پای رت، استخراج گردیده و با استفاده از محلول %1 SDS سلول زدایی انجام شد. برای اطمینان از سلول زدایی، رنگ آمیزیهای اختصاصی ماسون تریکروم، آلسیان بلو و DAPI انجام شد. سپس BM-MSCs روی داربست های سلول زدایی شده کشت شدند و با AA یک میلیمولار به مدت 2 روز تیمار شدند. سپس با استفاده از میکروسکوپ الکترونی روبشی (SEM) و روش MTT به ترتیب بقاء و میزان زیستایی سلولها بررسی شد. BM-MSCs مورفولوژی دوکی داشته و نتایج فلوسایتومتری نشان دهنده بیان CD44 وCD90 و نیز عدم بیان CD45 و CD34 در بیش از 90 درصد سلولها بود. رنگ آمیزی های اختصاصی حفظ کلاژن و گلیکوزآمینوگلیکان ها و عدم حضور DNA را در بافت سلول زدایی شده اثبات کردند. نتایج MTT نشان داد که AA به طور معنی داری باعث افزایش زیستایی BM-MSCs میشود (05/0(P<. همچنین نتایج SEM نشان داد که سلولها در گروه تیمار شده با AA، گسترش بیشتری داشتند. بطور کلی، AA میتواند با افزایش زیستایی BM-MSCs، بازده مهندسی بافت عضله را بهبود بخشد.
