فیزیولوژی جانوری
سیدابراهیم حسینی؛ مژده حیدری
مقالات آماده انتشار، پذیرفته شده، انتشار آنلاین از تاریخ 11 آذر 1392
چکیده
با توجه به استفاده روزافزون از اسیدهای چرب اشباع و عوارض ناشی از آنها، بررسی اثرات اسیدهای چرب غیراشباع از جمله امگا-3 و امگا-6 و تناسب مصرف این دو با یکدیگر بر عملکردهای فیزیولوژیک بدن امری ضروری است، لذا این مطالعه با هدف بررسی اثر تداخل عمل روغنهای ذرت و ماهی سالمون بر یادگیری احترازی در موشهای صحرایی صورت گرفت.در این پژوهش تجربی ...
بیشتر
با توجه به استفاده روزافزون از اسیدهای چرب اشباع و عوارض ناشی از آنها، بررسی اثرات اسیدهای چرب غیراشباع از جمله امگا-3 و امگا-6 و تناسب مصرف این دو با یکدیگر بر عملکردهای فیزیولوژیک بدن امری ضروری است، لذا این مطالعه با هدف بررسی اثر تداخل عمل روغنهای ذرت و ماهی سالمون بر یادگیری احترازی در موشهای صحرایی صورت گرفت.در این پژوهش تجربی 72 سر موش صحرایی نر بالغ در گروه¬های تجربی، شاهد و کنترل مورد مطالعه قرار گرفتند. گروه کنترل تحت هیچ تیماری قرار نگرفت. گروه شاهد فقط 1 میلی¬لیتر آب مقطر، 6 گروه تجربی روغن ذرت را به میزان 5/0، 1 و 5/1 و روغن ماهی سالمون را به میزان 25/0، 5/0 و 75/0 ml/kg وزن بدن و 1 گروه تجربی دیگر مقادیر 5/0 و 5/1 ml/kg به ترتیب روغن ماهی سالمون و روغن ذرت را به صورت گاواژ روزانه به مدت 28 روز، دریافت نمودند. برای بررسی رفتار یادگیری احترازی، به کمک دستگاه شاتل باکس موش¬ها تحت آموزش قرار گرفتند و 24 ساعت بعد از آموزش موش¬ها تحت تست به خاطرآوری قرار گرفتند. داده ها با کمک آزمون آنووا، مورد ارزیابی آماری قرار گرفتند.نتایج نشان داد که مصرف روغن¬های ذرت و ماهی سالمون به تنهایی باعث تقویت یادگیری می¬شود و مصرف هم زمان این دو به ترتیب با نسبت¬های 3 به 1، موجب تقویت بیشتر یادگیری احترازی نسبت به روغن¬های مذکور به تنهایی می-گردد. می توان با استفاده از نسبتهای ذکر شده نسبت به تقویت یادگیری و پیشگیری از عوارض آلزایمر، از آن بهره برد.
فیزیولوژی جانوری
سیدابراهیم حسینی؛ الهام رضایی؛ داوود مهربانی؛ فرناز توکلی
مقالات آماده انتشار، پذیرفته شده، انتشار آنلاین از تاریخ 27 مهر 1393
چکیده
افزایش میزان چربیهای خون یکی از شایعترین تظاهرات در بیماری دیابت میباشد که باعث تشدید عوارض این بیماری میگردد. آب انار ماده ای مغذی با مصارف پزشکی میباشد. مطالعه حاضر با هدف بررسی اثرات آب انار بر میزان تری گلیسرید، کلسترول، LDL و HDL در موشهای صحرایی نر بالغ سالم و دیابتی شده انجام گرفت. در این پژوهش 90 سر موش صحرایی نر بالغ با ...
بیشتر
افزایش میزان چربیهای خون یکی از شایعترین تظاهرات در بیماری دیابت میباشد که باعث تشدید عوارض این بیماری میگردد. آب انار ماده ای مغذی با مصارف پزشکی میباشد. مطالعه حاضر با هدف بررسی اثرات آب انار بر میزان تری گلیسرید، کلسترول، LDL و HDL در موشهای صحرایی نر بالغ سالم و دیابتی شده انجام گرفت. در این پژوهش 90 سر موش صحرایی نر بالغ با وزن 220-200 گرم به گروههای کنترل، شاهد، تجربی دیابتی و غیردیابتی تقسیم شدند. هر گروه شامل 9 سر موش بود. گروههای تجربی به ترتیب مقادیر 1، 2 و 4 میلیلیتر آب انار را به ازای هر موش و برای 21 روز دریافت کردند. برای ایجاد دیابت از تزریق درون صفاقی mg/kg60 استرپتوزوسین استفاده شد. در پایان دوره باخون-گیری از قلب حیوانات، میزان سرمی تری گلیسرید، کلسترول، LDL و HDL اندازهگیری گردید. دادهها به کمک آزمون-های ANOVA و LSD آنالیزشدند. نتایج نشان دادند که، آب انار با دوزهای 2و4 میلیلیتر باعث کاهش معنیدار تری گلیسرید به ترتیب در سطح 05/0≥P و 001/0≥P ، کلسترول به ترتیب در دوزهای1، 2و4 میلیلیتر به ترتیب در سطح 05/0≥P، 01/0≥P و 001/0≥P، LDL در دوزهای 2و4 میلیلیتر، در سطح 01/0≥P و افزایش سرمی HDL در 4 میلی-لیتر در سطح 05/0≥P در گروههای دیابتی شده نسبت به گروه کنترل گردید و گروههای غیردیابتی تأثیر معنیداری نداشت. آب انار احتمالاً با داشتن ترکیبات فلاونوئیدی و املاحی نظیر روی و از طریق افزایش میزان انسولین باعث کاهش میزان تری گلیسرید، کلسترول، LDL و افزایش HDL در موشهای دیابتی میگردد.
نعیمه دهقانی؛ مهدی دیانت پور؛ سیدابراهیم حسینی؛ زهرا خدابنده؛ حامد دانش پژوه
چکیده
دوستاکسل به‌عنوان یک عامل پایدارکننده می‌تواند به‌طور بالقوه آسیب وارد شده به اسکلت سلولی تخمک را در طول انجماد شیشه‌ای کاهش دهد. هدف از مطالعه حاضر بررسی تأثیر داروی دوستاکسل بر روی درصد بقا و لقاح آزمایشگاهی تخمک‌ها پس از انجماد شیشه‌ای میباشد. موشهای ماده نژاد NMRI با سن 8 تا 10 هفته با تزریق هورمون‌های PMSG و HCGتحریک تخمک‌گذاری ...
بیشتر
دوستاکسل به‌عنوان یک عامل پایدارکننده می‌تواند به‌طور بالقوه آسیب وارد شده به اسکلت سلولی تخمک را در طول انجماد شیشه‌ای کاهش دهد. هدف از مطالعه حاضر بررسی تأثیر داروی دوستاکسل بر روی درصد بقا و لقاح آزمایشگاهی تخمک‌ها پس از انجماد شیشه‌ای میباشد. موشهای ماده نژاد NMRI با سن 8 تا 10 هفته با تزریق هورمون‌های PMSG و HCGتحریک تخمک‌گذاری شدند. با استفاده از آنزیم هیالورونیداز 1/0% توده سلولی کومولوس اطراف تخمک برداشته شد. سپس تخمک‌ها به 5 گروه آزمایشی شامل گروههای کنترل، دوستاکسل، دوستاکسل+ محلول انجمادی، دوستاکسل+ انجماد شیشه‌ای و انجماد شیشه‌ای تقسیم شدند. تخمک‌های بالغ در محلول‌های انجمادی اتیلن گلیکول و دی متیل سولفوکساید با غلظت 15 درصد و ساکارز 5/0 مولار منجمد شدند. پس از ذوب، درصد بقا و لقاح آنها تا مرحله دو سلولی بررسی گردید. رنگ‌آمیزی میکروتوبول‌ها در تخمک‌ها با آنتی‌بادی آلفاتوبولین انجام شد. میزان لقاح هر گروه در مقایسه با گروه کنترل کاهش قابل‌توجهی نشان داد (001/0P =). میزان تشکیل جنین‌های دو سلولی در هر دو گروه انجمادی (دوستاکسل+ انجماد شیشه‌ای و انجماد شیشه‌ای) به‌طور قابل‌توجهی نسبت به غیرانجمادی کنترل (001/0P=) و دوستاکسل (004/0P =) پایین تر بود. نتایج نشان داد درصد بقا و لقاح در گروههای پیش انکوبه شده با دوستاکسل بیشتر از گروههای انکوبه نشده بود، بنابراین دوستاکسل با کاهش آسیب‌های وارده به اسکلت سلولی تخمک می‌تواند در بهبود تکنیکهای تولید مثلی مؤثر باشد.
رضا خادمیان راد؛ سید ابراهیم حسینی
چکیده
چکیدهمطالعات انسانی برای درک پاتوژنز سندروم تخمدان پلی‌کیستیک (PCOS) به دلیل محدودیت‌های اخلاقی و عملی با چالش‌های فراوانی روبرو میباشد بنابراین استفاده از مدل‌های حیوانی در مطالعات مربوط به این سندروم از ارزش بالایی برخوردارند. لذا با توجه به خواص استروژنیک ژله رویال، این پژوهش با هدف بررسی امکان ایجاد مدل اختلالPCOSالقا شده ...
بیشتر
چکیدهمطالعات انسانی برای درک پاتوژنز سندروم تخمدان پلی‌کیستیک (PCOS) به دلیل محدودیت‌های اخلاقی و عملی با چالش‌های فراوانی روبرو میباشد بنابراین استفاده از مدل‌های حیوانی در مطالعات مربوط به این سندروم از ارزش بالایی برخوردارند. لذا با توجه به خواص استروژنیک ژله رویال، این پژوهش با هدف بررسی امکان ایجاد مدل اختلالPCOSالقا شده با ژله رویال در رت‌انجام گردید.در این مطالعه تجربی، از 40 سر رَت ماده بالغ با وزن 20±180 گرم استفاده گردید که به 5 گروه 8تایی شامل گروههای کنترل (بدون تیمار)، شاهد (نرمال سالین) و 3 دسته تجربی دریافتکننده مقادیر mg/kgBW1000، 500، 250 تقسیم شدند. در این مطالعه کلیه تجویزها بهصورت تزریق درون‌صفاقی و برای مدت 21 روز انجام گردید. در پایان دوره با خونگیری از قلب حیوانات، غلظت سرمی هورمون‌های استرادیول، پروژسترون، تستوسترون، LH و FSH اندازهگیری با جداسازی تخمدان‌ها و تهیه مقاطع بافتی تعداد فولیکول‌های تخمدانی شمارش گردیدند. دادهها با کمک آزمونهای ANOVAو توکی مورد آنالیز قرار گرفتند و سطح معنیداری اختلاف دادهها 05/0p< در نظر گرفته شد. نتایج این مطالعه نشان داد که غلظت سرمی هورمون استرادیول و تعداد فولیکول‌های پریموردیال در گروه دریافت کننده دوز mg/kgBW250 نسبت به گروه کنترل افزایش معنیداری داشته است (05/0p<)؛ همچنین در بررسی هیستوپاتولوژیک بافت تخمدان‌ها نیزکیست‌های تخمدانی مشاهده نگردید.ژل رویال غلظت سرمی هورمون استرادیول و تعداد فولیکول‌های پریموردیال را در دوز mg/kgBW250 افزایش داده ولی با افزایش دوز تغییری در غلظت سرمی هورمون‌های جنسی، بافت و عملکرد تخمدان ایجاد نمی‌نماید.
سیدابراهیم حسینی؛ داوود مهربانی؛ یاسمن عوض پور؛ مریم رفیعی راد
چکیده
اضطراب و استرسهای مختلف از طریق تحریک محور هیپوتالاموس-هیپوفیز- آدرنال باعث افزایش میزان گلوکوکورتیکوئیدها در خون میگردند که میتوانند در درازمدت سلامت جسمانی و روانی فرد را به خطر اندازند. این مطالعه با هدف مقایسه اثر عصاره هیدروالکلی مویز و دیازپام بر میزان کورتیکوسترون در سرم خون موشهای آزمایشگاهی نر بالغ انجام ...
بیشتر
اضطراب و استرسهای مختلف از طریق تحریک محور هیپوتالاموس-هیپوفیز- آدرنال باعث افزایش میزان گلوکوکورتیکوئیدها در خون میگردند که میتوانند در درازمدت سلامت جسمانی و روانی فرد را به خطر اندازند. این مطالعه با هدف مقایسه اثر عصاره هیدروالکلی مویز و دیازپام بر میزان کورتیکوسترون در سرم خون موشهای آزمایشگاهی نر بالغ انجام گردید. در این مطالعه از 48 سر موش سفید آزمایشگاهی نر بالغ استفاده شد که به 6 گروه 8 تایی شامل گروههای کنترل (فاقد تیمار)، شاهد (دریافت کننده آب مقطر) و 4 دسته تجربی دریافتکننده دوزهای 100،200 و400 میلیگرم بر کیلوگرم عصاره هیدروالکلی مویز و دریافتکننده دوز 1 میلیگرم بر کیلوگرم دیازپام به صورت گاواژ تقسیم شدند. پس از 15 روز که موشها در ماز صلیبی مورد ارزیابی استرس قرار گرفتند، با خونگیری از قلب آنها میزان هورمون کورتیکوسترون اندازهگیری و نتایج با کمک آزمونهای تجزیه واریانس یک طرفه و توکی مورد ارزیابی قرار گرفتند. نتایج حاصل از این تحقیق نشان داد که عصاره هیدروالکلی مویز در دوزهای 200 و 400 میلیگرم بر کیلوگرم باعث افزایش معنیدار (05/0P≤ و دیازپام باعث کاهش معنیدار (01/0P≤) در میزان سرمی کورتیکوسترون میشوند. دیازپام احتمالاً از طریق گیرندههای بنزودیازپینی و با تسهیل اثر مهاری گابا و عصاره مویز احتمالاً از طریق تحریک مسیرهای نورآدرنرژیک به ترتیب باعث کاهش و افزایش میزان کورتیکوسترون در خون میشوند.
سیدابراهیم حسینی؛ الهام رضایی؛ داوود مهربانی؛ فرناز توکلی
دوره 2، شماره 1 ، مرداد 1392، ، صفحه 13-20
چکیده
افزایش میزان چربیهای خون یکی از شایعترین تظاهرات در بیماری دیابت میباشد که باعث تشدید عوارض این بیماری میگردد. آب انار مادهای مغذی با مصارف پزشکی میباشد. مطالعه حاضر با هدف بررسی اثرات آب انار بر میزان تریگلیسرید، کلسترول، LDL و HDL در موشهای صحرایی نر بالغ سالم و دیابتی شده انجام گرفت. در این پژوهش 90 سر موش صحرایی ...
بیشتر
افزایش میزان چربیهای خون یکی از شایعترین تظاهرات در بیماری دیابت میباشد که باعث تشدید عوارض این بیماری میگردد. آب انار مادهای مغذی با مصارف پزشکی میباشد. مطالعه حاضر با هدف بررسی اثرات آب انار بر میزان تریگلیسرید، کلسترول، LDL و HDL در موشهای صحرایی نر بالغ سالم و دیابتی شده انجام گرفت. در این پژوهش 90 سر موش صحرایی نر بالغ با وزن 220-200 گرم به گروههای کنترل، شاهد، تجربی دیابتی و غیردیابتی تقسیم شدند. هر گروه شامل 9 سر موش بود. گروههای تجربی به ترتیب مقادیر 1، 2 و 4 میلیلیتر آب انار را به ازای هر موش و برای 21 روز دریافت کردند. برای ایجاد دیابت از تزریق درون صفاقی mg/kg60 استرپتوزوسین استفاده شد. در پایان دوره با خونگیری از قلب حیوانات، میزان سرمی تریگلیسرید، کلسترول، LDL و HDL اندازهگیری گردید. دادهها به کمک آزمونهای ANOVA و LSD آنالیزشدند. نتایج نشان دادند که، آب انار با دوزهای 2و4 میلیلیتر باعث کاهش معنیدار تریگلیسرید به ترتیب در سطح 05/0≥P و 001/0≥P، کلسترول به ترتیب در دوزهای1، 2و4 میلیلیتر به ترتیب در سطح 05/0≥P، 01/0≥P و 001/0≥P، LDL در دوزهای 2 و 4 میلیلیتر، در سطح 01/0≥P و افزایش سرمی HDL در 4 میلیلیتر در سطح 05/0≥P در گروههای دیابتی شده نسبت به گروه کنترل گردید و گروههای غیردیابتی تأثیر معنیداری نداشت. آب انار احتمالاً با داشتن ترکیبات فلاونوئیدی و املاحی نظیر روی و از طریق افزایش میزان انسولین باعث کاهش میزان تریگلیسرید، کلسترول، LDL و افزایش HDL در موشهای دیابتی میگردد.
سیدابراهیم حسینی؛ مژده حیدری
دوره 1، شماره 4 ، فروردین 1392، ، صفحه 57-63
چکیده
با توجه به استفاده روزافزون از اسیدهای چرب اشباع و عوارض ناشی از مصرف زیاد آنها در کل ساختارهای فیزیولوژیک بدن، بررسی اثرات اسیدهای چرب غیراشباع از جمله امگا-3 و امگا-6 و تناسب مصرف این دو با یکدیگر بر عملکردهای فیزیولوژیک بدن امری ضروری است، لذا این مطالعه با هدف بررسی اثر تداخل عمل روغنهای ذرت و ماهی سالمون بر یادگیری احترازی ...
بیشتر
با توجه به استفاده روزافزون از اسیدهای چرب اشباع و عوارض ناشی از مصرف زیاد آنها در کل ساختارهای فیزیولوژیک بدن، بررسی اثرات اسیدهای چرب غیراشباع از جمله امگا-3 و امگا-6 و تناسب مصرف این دو با یکدیگر بر عملکردهای فیزیولوژیک بدن امری ضروری است، لذا این مطالعه با هدف بررسی اثر تداخل عمل روغنهای ذرت و ماهی سالمون بر یادگیری احترازی در موشهای صحرایی نر بالغ صورت گرفته است. در این پژوهش تجربی 72 سر موش صحرایی نر بالغ در گروههای تجربی، شاهد و کنترل مورد مطالعه قرار گرفتند. گروه کنترل تحت هیچ تیماری قرار نگرفت. گروه شاهد فقط 1 میلیلیتر آب مقطر، 6 گروه تجربی در دستههای مختلف، روغن ذرت را به میزان 5/0، 1 و 5/1 و روغن ماهی سالمون را به میزان 25/0، 5/0 و 75/0 میلیلیتر بر کیلوگرم وزن بدن و 1 گروه تجربی دیگر مقادیر 5/0 و 5/1 میلیلیتر بر کیلوگرم وزن بدن به ترتیب روغن ماهی سالمون و روغن ذرت را به صورت گاواژ روزانه به مدت 28 روز، دریافت نمودند. برای بررسی رفتار یادگیری احترازی، به کمک دستگاه شاتل باکس موشها تحت آموزش قرار گرفتند و 24 ساعت بعد از آموزش موشها تحت تست به خاطرآوری قرار گرفتند. داده ها با کمک آزمون آنووا، (ANOVA) توسط نرمافزار آماری SPSS-18 مورد ارزیابی آماری قرار گرفتند. نتایج نشان داد که مصرف روغنهای ذرت و ماهی سالمون به تنهایی باعث تقویت یادگیری میشود و مصرف هم زمان این دو به ترتیب با نسبتهای 3 به 1، موجب تقویت بیشتر یادگیری احترازی نسبت به روغنهای مذکور به تنهایی میگردد. اسیدهای چرب امگا-3 و امگا-6 به نسبت 3 به 1 بیشترین اثر را در تقویت یادگیری احترازی دارند، لذا با انجام تحقیقات بیشتر میتوان و با استفاده از نسبتهای ذکر شده نسبت به تقویت یادگیری و پیشگیری از عوارض آلزایمر، از آن بهره برد.
سیدابراهیم حسینی؛ فاطمه فیروزی راد؛ حیدر آقابابا
دوره 1، شماره 1 ، مرداد 1391، ، صفحه 12-23
چکیده
مقدمه: مورفین و سایر داروهای اوپیوییدی از طریق افزایش فعالیت سیستم¬های دوپامینرژیک مغز باعث ایجاد وابستگی و اشتیاق به ادامه مصرف می¬شوند. این مطالعه با هدف بررسی اثر ال¬دوپا به عنوان پیش¬ساز دوپامین بر پیدایش وابستگی به مورفین صورت گرفت. مواد و روش ها: این پژوهش بر روی 56 سر موش سوری نر بالغ با وزن تقریبی 35-30 گرم و سن حدوداً 80 روزه ...
بیشتر
مقدمه: مورفین و سایر داروهای اوپیوییدی از طریق افزایش فعالیت سیستم¬های دوپامینرژیک مغز باعث ایجاد وابستگی و اشتیاق به ادامه مصرف می¬شوند. این مطالعه با هدف بررسی اثر ال¬دوپا به عنوان پیش¬ساز دوپامین بر پیدایش وابستگی به مورفین صورت گرفت. مواد و روش ها: این پژوهش بر روی 56 سر موش سوری نر بالغ با وزن تقریبی 35-30 گرم و سن حدوداً 80 روزه انجام گردید که به گروه های کنترل، شاهد و 5 گروه تجربی تیمار با مورفین، تیمار با ال دوپا با دوزهای حداقل و حداکثر و تیمار با مورفین+ال دوپا با دوزهای حداقل و حداکثر تقسیم گردیدند. از مورفین برای ایجاد وابستگی و از ال دوپا به عنوان پیش ساز دوپامین استفاده شد. برای تشخیص ایجاد وابستگی از روش ترجیح مکان شرطی (CCP) استفاده گردید و نتایج با کمک روش آماری آزمون تی مستقل مورد تجزیه وتحلیل قرارگرفتند.یافته ها: نتایج نشان داد که بین گروه کنترل و شاهد اختلاف معنی داری در ترجیح مکان خاصی وجود ندارد اما بین گروه کنترل با گروه های تجربی تیمار با مورفین و تیمار با ال دوپا و مورفین+ال دوپا تفاوت معناداری در ترجیح مکان دریافت داروها مشاهده گردید اما بین گروه تیمار با مورفین+ال دوپا نسبت گروه تیمار با مورفین به تنهایی تفاوت معناداری در ترجیح مکانی مشاهده نشد.بحث و نتیجه گیری: مورفین از طریق تحریک مسیرهای عصبی دوپامینرژیک مزولیمبیک و ال¬دوپا از طریق افزایش تولید دوپامین در مغز باعث افزایش می شوند.
