خالیده آذری؛ عبدالغفار اونق؛ کریم مردانی
چکیده
مطالعه حاضر با هدف شناسایی ژنهای فیمبریایی، ژنهای مقاومت به فلوروکینولونها و بتالاکتامازهای وسیعالطیف انجام شد. از تعداد 384 گاومیش از مناطق مختلف استان آذربایجانغربی و در فصول مختلف بهصورت تصادفی نمونههای مدفوع جمعآوری گردید. شناسایی باکتری اشریشیا کلی در نمونه های مدفوع با استفاده از روشهای کشت و بیوشیمیایی ...
بیشتر
مطالعه حاضر با هدف شناسایی ژنهای فیمبریایی، ژنهای مقاومت به فلوروکینولونها و بتالاکتامازهای وسیعالطیف انجام شد. از تعداد 384 گاومیش از مناطق مختلف استان آذربایجانغربی و در فصول مختلف بهصورت تصادفی نمونههای مدفوع جمعآوری گردید. شناسایی باکتری اشریشیا کلی در نمونه های مدفوع با استفاده از روشهای کشت و بیوشیمیایی انجام گرفت. روش واکنش زنجیرهای پلیمراز (PCR) و با استفاده از جفت پرایمرهای اختصاصی، حضور ژنهای فیمبریایی (fimA، crl، csgA)، ژن tsh، ژنهای مقاومت به فلورکینولونها (qnrA، qnrB، qnrS) و ژنهای مقاومت به بتالاکتامازهای وسیعالطیف (blaSHV،blaTEM ، blaCTX-M-9) مشخص گردید. از 384 نمونه مدفوع جمعآوریشده از تعداد 115 (9/29 %) نمونه باکتری اشریشیا کلی شناسایی و جداسازی گردید. آلودگی به اشریشیا کلی در شمال استان بهطور معنیداری کمتر از جنوب و مرکز استان بود و اختلاف معنیداری از نظر الودگی گاومیشها به اشریشیا کلی در فصول مختلف وجود نداشت (05/0P<). فراوانی ژنهای فیمبریایی fimA، crl و csgA بهترتیب 1/79%، 1/72%، 7/74% بود و ژن tsh دارای کمترین فراوانی (2/18%) در جدایههای اشریشیا کلی بودند. در بین ژنهای مقاومت به فلورکینولونها و بتالاکتامازهای وسیع الطیف ژن qnrS دارای کمترین فراوانی (0/6%) و ژن blaTEM دارای بیشترین فراوانی (9/13%) بود. نتایج بهدستآمده در این مطالعه حضور باکتری اشریشیا کلی را در نمونههای مدفوع کمتر از یک سوم گاومیشهای نمونهبرداری شده نشان داد. ژنهای فیمبریایی تقریباً دارای فراوانی مشابهی بودند و ژنهای مقامت آنتیبیوتیکی در کمتر از 14% جدایههای اشریشیا کلی در گاومیش حضور داشتند. ارزیابی حضور ژنهای مقاومت آنتیبیوتیکی در جدایههای باکتریایی با منشأ حیوانی میتواند از نظر اپیدمیولوژیک و بهداشت عمومی اهمیت زیادی داشته باشد.
عبدالغفار اونق؛ ناصر آق؛ حمید عزیزی؛ بنتالهدی رحمان
دوره 3، شماره 2 ، آذر 1393، ، صفحه 21-30
چکیده
استفاده از محرک های مؤثر بر فاکتورهای رشد و تغذیه در پرورش آبزیان، در پیشرفت و توسعه صنعت آبزیپروری نقش مهمی دارد. در این مطالعه اثر پروبیوتیک Lactobacillus plantarum و لاکتوفرین در بهبود شاخصهای رشد و تغذیه ماهی قزلآلای رنگینکمان (Oncorhynchusmykiss) مورد بررسی قرار گرفته است. 900 قطعه بچه ماهی (میانگین وزنی 2±20 گرم) به ٦ تیمار تغذیه ای حاوی ...
بیشتر
استفاده از محرک های مؤثر بر فاکتورهای رشد و تغذیه در پرورش آبزیان، در پیشرفت و توسعه صنعت آبزیپروری نقش مهمی دارد. در این مطالعه اثر پروبیوتیک Lactobacillus plantarum و لاکتوفرین در بهبود شاخصهای رشد و تغذیه ماهی قزلآلای رنگینکمان (Oncorhynchusmykiss) مورد بررسی قرار گرفته است. 900 قطعه بچه ماهی (میانگین وزنی 2±20 گرم) به ٦ تیمار تغذیه ای حاوی مقادیر مختلف Lactobacillus plantarum و لاکتوفرین تقسیم شده و به مدت دو ماه تغذیه شدند. در طول دوره پرورشی در روزهای صفر، 15، 30، 45 و 60 فاکتورهای رشد و تغذیه هر گروه، شامل وزن تر (wet W)، طول استاندارد (SL)، ضریب تبدیل غذا (FCR)، ضریب رشد ویژه (SGR) و ضریب چاقی (CF) مورد ارزیابی قرار گرفت و با گروه شاهد مقایسه شد. نتایج نشان داد که تیمارهای دریافتکننده cfu108 Lactobacillus plantarum به ازای هر کیلوگرم جیره و نیز تیمارهایی که 200 میلی گرم لاکتوفرین به ازای هر کیلوگرم جیره دریافت کردند در مقایسه با گروه شاهد از رشد مطلوبتری برخوردار بودند (05/0pLactobacillus plantarum و لاکتوفرین اثر تقویتی در بهبود فاکتورهای رشد و تغذیه ماهی مشاهده نشد. بهنظر میرسد استفاده از cfu١٠٨ Lactobacillus plantarum و ٢٠٠ میلیگرم لاکتوفرین در هر کیلوگرم غذا، به تنهایی، در مقایسه با استفاده توأم آنها روشی مؤثرتر و کم هزینهتر جهت بهبود شاخصهای رشد و تغذیه ماهی قزلآلای رنگینکمان باشد.
آزاده فروغی؛ برومند چهارآیین؛ عبدالغفار اونق؛ کریم مردانی
دوره 1، شماره 4 ، فروردین 1392، ، صفحه 51-56
چکیده
طاعون نشخوارکنندگان کوچک (PPR) بیماری عمومی و مسری گوسفند و بز است. عامل بیماری (PPRvirus) در جنس موربیلیویروس (Morbillivirus) از خانواده پارامیکسوویریده (Paramyxoviridae) قراردارد. جداسازی ویروس علاوه بر زمانبر بودن، نیازمند تجهیزات مربوطه است. الایزای رقابتی (Competitive ELISA) برای تشخیص این ویروس، دارای حساسیت و ویژگی بالایی است. اما بطورکلی، تکنیکPCRمناسبتر ...
بیشتر
طاعون نشخوارکنندگان کوچک (PPR) بیماری عمومی و مسری گوسفند و بز است. عامل بیماری (PPRvirus) در جنس موربیلیویروس (Morbillivirus) از خانواده پارامیکسوویریده (Paramyxoviridae) قراردارد. جداسازی ویروس علاوه بر زمانبر بودن، نیازمند تجهیزات مربوطه است. الایزای رقابتی (Competitive ELISA) برای تشخیص این ویروس، دارای حساسیت و ویژگی بالایی است. اما بطورکلی، تکنیکPCRمناسبتر و با حساسیت بالا گزارش شده است. ازآنجاکه این بیماری در ایران اندمیک بوده و غرب کشور و بخصوص استان کرمانشاه دارای کانونهای متعدد این بیماری است؛ لذا در این مطالعه، نشخوارکنندگان کوچک استان کرمانشاه از نظر بیماری PPR به روش الایزای رقابتی و نیز روش PCR با نسخهبرداری معکوس (RT-PCR) مورد بررسی قرارگرفتند و میزان حساسیت دو روش فوق در تشخیص بیماری در مرحله اولیه، بویژه پیش از ظهور اسهال مقایسه گردید. در RT-PCR، از تعداد30 نمونه،23 نمونه منفی و هفت نمونه مثبت شدند (33/23% مثبت). دو نمونه از نمونههای سرم خون مربوط به این هفت حیوان، در الایزا منفی شده و پنج مورد باقیمانده، در الایزا هم مثبت شدند. بنابراین درصد همپوشانی این دو روش 42/71% است. علاوه بر آن، حساسیت PCR 70/6% بیشتر از c-ELISA است. علیرغم هزینه بیشتر RT-PCR نسبت به الایزا، دقت و سرعت تشخیص بیماری، مزیت ویژه RT-PCR است که میتواند جایگزین جداسازی ویروس و الایزای رقابتی برای کنترل و مبارزه با بیماری شود. با توجه به نتایج بدست آمده در مطالعه حاضر، پیشنهاد میشود که مطالعات بیشتری در جهت بررسی شیوع و ریسکفاکتورهای وقوع این بیماری در مناطق مختلف ایران صورت گیرد.