سمیرا جعفریان؛ محمدرضا بیواره؛ حجت الله جعفریان
چکیده
هرگونه تغییر در پارامترهای خونی و بیوشیمیایی سرم می‌تواند ناشی از تغییرات نامطلوب شرایط و یا فاکتورهای استرس‌زا در محیط‌زیست ماهی باشد. در مطالعه حاضر تأثیر غلظت‌های مختلف شوری بر پارامترهای خون‌شناسی و ایمنی ماهی قزل‌آلای رنگین‌کمان در آبهای با شوری 5/0 قسمت در هزار (آب شیرین)، 02/3 قسمت در هزار (آب لبشور) و 20/18 قسمت در هزار ...
بیشتر
هرگونه تغییر در پارامترهای خونی و بیوشیمیایی سرم می‌تواند ناشی از تغییرات نامطلوب شرایط و یا فاکتورهای استرس‌زا در محیط‌زیست ماهی باشد. در مطالعه حاضر تأثیر غلظت‌های مختلف شوری بر پارامترهای خون‌شناسی و ایمنی ماهی قزل‌آلای رنگین‌کمان در آبهای با شوری 5/0 قسمت در هزار (آب شیرین)، 02/3 قسمت در هزار (آب لبشور) و 20/18 قسمت در هزار (آب شور) در سه ایستگاه مختلف در استان گلستان بررسی شد. بچه‌ماهیان با میانگین وزنی 80 گرم به‌مدت 5 ماه با استفاده از جیره‌های تجاری مخصوص ماهی قزل‌آلا تغذیه شدند. در پایان دوره، نمونه‌برداری از خون 60 عدد ماهی به‌ظاهر سالم با میانگین وزنی 250 گرم از هر ایستگاه انجام شد. نمونه‌های سرم با کمک دستگاه سانتریفیوژ از سلول‌های خون جداسازی شد. پارامترهای مورد نظر با استفاده از روش‌های متداول آزمایشگاهی و اندیس‌های گلبولی با استفاده از فرمول‌های مربوطه اندازه‌گیری شد. نتایج به‌دست‌آمده اختلاف معنی‌داری در تعداد گلبولهای سفید خون و ایمنوگلوبولین M بین هر سه گروه آزمایشی نشان داد (05/0p<). بیشترین تعداد گلبولهای سفید (310±14300 عدد در میلیمتر مکعب) در خون ماهیان پرورشی با آب لبشور و بالاترین میزان ایمنوگلوبولین M (007/0±428/0 گرم در لیتر) در خون ماهیان پرورشی با آب شور ثبت شد (05/0p<). تعداد گلبولهای قرمز، درصد هماتوکریت، غلظت هموگلوبین، حجم متوسط گلبولی، متوسط هموگلوبین گلبولی و مسیر فرعی کمپلمان (C3 و C4) نیز در خون ماهیان پرورشی با آب لبشور در مقایسه با همنوعان پرورشی آنها در آبهای شیرین و شور از کاهشی معنیدار برخوردار بود (05/0p<)؛ اما اختلاف معنی‌داری در سطح این شاخص‌ها بین ماهیان پرورشی با آبهای شیرین و شور مشاهده نشد (05/0p>). غلظت متوسط هموگلوبین گلبولی نیز بین تیمارهای مختلف آزمایشی فاقد اختلاف معنی‌داری بود (05/0p>). درمجموع نتایج مطالعه حاضر نشان داد که پرورش ماهی قزل‌آلا به‌عنوان یک گونه یوریهالین در آبهای با شوری 18~ قسمت در هزار به‌دلیل تمایل به بازگشت این شاخص‌ها به سطوح اندازه‌گیری‌شده آنها در آب شیرین از وضعیت مطلوب‌تری برخوردار بوده و این گونه در شوری مذکور کمتر تحت تأثیر عامل استرس قرار میگیرد.
زهرا غیاثوند؛ مهشید شاملوفر
دوره 4، شماره 3 ، بهمن 1394، ، صفحه 61-70
چکیده
چکیده اثر سطوح متقابل انرژی و شوری بر روی رشد شاه میگوی چنگال باریک، به مدت 8 هفته انجام گرفت. در این آزمایش سه جیره با پروتئین ثابت 30 درصد و سه سطح انرژی 300، 370، 450 کیلوکالری در 100 گرم ماده غذایی، در دو سطح آب شیرین و آب لب شور خزر فرموله شد. مخازن فایبر گلاس 110 لیتری، با 80 لیتر آب، آبگیری شد. تعداد 5 عدد شاه میگو با میانگین وزنی و انحراف معیار ...
بیشتر
چکیده اثر سطوح متقابل انرژی و شوری بر روی رشد شاه میگوی چنگال باریک، به مدت 8 هفته انجام گرفت. در این آزمایش سه جیره با پروتئین ثابت 30 درصد و سه سطح انرژی 300، 370، 450 کیلوکالری در 100 گرم ماده غذایی، در دو سطح آب شیرین و آب لب شور خزر فرموله شد. مخازن فایبر گلاس 110 لیتری، با 80 لیتر آب، آبگیری شد. تعداد 5 عدد شاه میگو با میانگین وزنی و انحراف معیار 2±17 گرم ذخیرهسازی شد و روزانه 2 بار غذادهی صورت گرفت. نتایج نشان داد که سطوح مختلف انرژی اثر معنی‌داری را بر روی شاخصهای رشد و بازماندگی نشان ندادند، اما عامل شوری، اثر معنی داری بر روی شاخصهای رشد نشان داد و بهترین عملکرد در آب شیرین مشاهده گردید. در بررسی اثر متقابل انرژی و شوری بهترین و بالاترین شاخصهای رشد و بقا در اثر متقابل آب شیرین و انرژی 0-370 مشاهده شد. پروتئین و چربی لاشه در تیمار شوری کاهش یافتند (05/0>P). بیشترین میزان پروتئین لاشه در انرژی 370 کیلوکالری در 100 گرم و آب شیرین مشاهده شد که دارای اختلاف معنی‌داری با سایر تیمارها بود (05/0>P). به طور کلی میتوان این گونه بیان کرد که جیره غذایی باسطح انرژی 370 کیلوکالری در 100 گرم و آب شیرین، بهترین عملکرد را بر روی رشد، تغذیه و بقا در شاه میگو داشته است.
بهروز حیدری؛ ساناز آورجه؛ حسن تقوی جلودار
دوره 4، شماره 2 ، آذر 1394، ، صفحه 25-35
چکیده
فاکتورهای زیست محیطی از جمله شوری و دما میتوانند بر فیزیولوژی و کارایی رشد در ماهیها مؤثر باشند، از اینرو ممکن است بسیاری از اندامهای داخلی آنها از جمله آبشش دامنه وسیعی از تغییرات مورفولوژی و عملکرد را نشان دهد. بدین منظور بچه ماهیان به مدت 21 روز در گروههای دمایی 20، 25 و 30 درجه سانتیگراد در سه سطح شوری صفر، 5 و 10 ppt نگهداری ...
بیشتر
فاکتورهای زیست محیطی از جمله شوری و دما میتوانند بر فیزیولوژی و کارایی رشد در ماهیها مؤثر باشند، از اینرو ممکن است بسیاری از اندامهای داخلی آنها از جمله آبشش دامنه وسیعی از تغییرات مورفولوژی و عملکرد را نشان دهد. بدین منظور بچه ماهیان به مدت 21 روز در گروههای دمایی 20، 25 و 30 درجه سانتیگراد در سه سطح شوری صفر، 5 و 10 ppt نگهداری شدند و تغییرات بافتی آبشش آنها مورد بررسی قرار گرفته است. نمونه‌برداری در روزهای 7 و 21 انجام شد، نمونهها پس از بیومتری آبشش آنها جدا و در محلول بوئن به مدت 48-24 ساعت فیکس گردید. به منظور بررسی سلول‌های کلراید در بافت آبشش ماهی از رنگ آمیزی پاس– هماتوکسیلین (PAS) استفاده شد. نتایج نشان داد که تعداد و مساحت سلول‌های کلراید با بالا رفتن شوری و دما افزایش یافت و بیشترین تعداد و مساحت سلول‌های کلراید در دمای 30 درجه سانتیگراد و شوری ppt10 مشاهده شد. در مجموع میتوان بیان کرد که تعداد و مساحت سلول‌های کلراید آبشش تحت تأثیر توام دو فاکتور محیطی شوری و دما قرار دارند.
