تیمور تنها
چکیده
چکیده آزمایشی بهمنظور بررسی تجزیهپذیری شکمبهای پروتئین سه نوع پودر آب پنیر با نامهای تجاری شیذر محصول شرکت صنایع غذایی گلشاد مشهد (WP1)، پودر آب پنیر با نام تجاری نصر دالیا (WP2) و پودر آب پنیر محصول شرکت پگاه خراسان (WP3) با دو راس گوساله نر هلشتاین دارای فیستولای شکمبهای انجام شد. ابتدا ویژگی‌های شیمیایی نمونهها شامل: ...
بیشتر
چکیده آزمایشی بهمنظور بررسی تجزیهپذیری شکمبهای پروتئین سه نوع پودر آب پنیر با نامهای تجاری شیذر محصول شرکت صنایع غذایی گلشاد مشهد (WP1)، پودر آب پنیر با نام تجاری نصر دالیا (WP2) و پودر آب پنیر محصول شرکت پگاه خراسان (WP3) با دو راس گوساله نر هلشتاین دارای فیستولای شکمبهای انجام شد. ابتدا ویژگی‌های شیمیایی نمونهها شامل: رطوبت، خاکسترخام، چربی، لاکتوز و پروتئین خام اندازهگیری شدند. بعداً با استفاده از بافر تریس اقدام به استخراج پروتئینهای نمونهها شد. سپس با روش الکتروفورز پروتئینهای استخراجی تعیین شدند. برای تکنیک کیسههای نایلونی، مقدار پنج گرم از نمونههای پودر آب پنیر در داخل کیسه‌ها قرار داده شد. زمانهای انکوباسیون صفر،دو، چهار، هشت، 16، 24، 48 و 72 ساعت بود. ژل الکتروفور نشان داد که پروتئینهای عمده پودر آب پنیر عبارت بودند از: β- لاکتوگلوبولین، α- لاکتالبومین، سرم آلبومین گاوی و ایمونوگلوبولین. این پروتئین‌ها به‌ترتیب 50، 20، 10 و 10 درصد از کل پروتئینهای موجود در پودر آب پنیر را تشکیل می‌دهند. نتایج کیسههای نایلونی نشان داد که در زمانهای صفر،دو، چهار، هشت و 48 ساعت انکوباسیون، نمونه WP1 و WP2 و در زمان 72 ساعت انکوباسیون، نمونه WP2 دارای بیشترین مقدار تجزیهپذیری پروتئین بودند (05/0p <). هم‌چنین WP1 دارای بیشترین مقدار پروتئین محلول و نمونه WP2 دارای بیشترین پروتئین قابل تجزیه در شکمبه بود (05/0p <). علاوه بر این نمونههای WP1 و WP2دارای بیشترین نرخ تجزیه در 20/0 در ساعت بودند (05/0p <). این آزمایش نشان داد که بالاترین میزان تجزیهپذیری شکمبهای مؤثر پروتئین پودر آب پنیر به‌ترتیب مربوط به نمونههای WP2، WP1 بودند.
