محمد فروهر واجارگاه؛ حامد غفاری فارسانی؛ سعید شهبازی ناصرآباد؛ سید علی اکبر هدایتی
چکیده
چکیده موجودات مختلف از جمله آبزیان همواره در معرض آلودگی با سموم کشاورزی هستند، این مطالعه به ارزیابی کلی تغییرات پاتوبیولوژیکی آبشش و کبد سیاه ماهی در مواجهه با غلظتهای تحت کشنده سم بوتاکلر پرداخته است. در ابتدا غلظت کشنده 96 ساعته این سم 46/2 میلیگرم بر لیتر تعیین شد. سپس 96 قطعه ماهی به چهار گروه شامل یک گروه شاهد و سه گروه تجربی ...
بیشتر
چکیده موجودات مختلف از جمله آبزیان همواره در معرض آلودگی با سموم کشاورزی هستند، این مطالعه به ارزیابی کلی تغییرات پاتوبیولوژیکی آبشش و کبد سیاه ماهی در مواجهه با غلظتهای تحت کشنده سم بوتاکلر پرداخته است. در ابتدا غلظت کشنده 96 ساعته این سم 46/2 میلیگرم بر لیتر تعیین شد. سپس 96 قطعه ماهی به چهار گروه شامل یک گروه شاهد و سه گروه تجربی (با غلظتهای تحت کشنده 2/0، 4/0 و 8/0 میلیگرم بر لیتر) تقسیم گردیدند و بهمدتدو هفتهدر معرض این غلظتها قرار گرفتند. در پایان دوره آزمایش، مقاطع بافتی تهیه و به روش هماتوکسیلین- ائوزین رنگآمیزی و تغییرات بافتی با میکروسکوپ نوری مطالعه شد. غلظت کشنده سم بوتاکلر برای سیاه ماهی 46/2 میلیگرم بر لیتر بهدست آمد که نشاندهنده سمیت نسبی آن برای این ماهی میباشد، تغییرات شدید بافتشناسی در آبشش شامل هیپرپلازی، کوتاه شدگی لاملای ثانویه، ادم، فیوژن، هموراژ و آتروفی نسبت به گروه شاهد دیده شد. همچنین آسیبهای بافت کبد توسط بوتاکلر موجب بروز انسداد، گرانول تیره، نکروز، صفرا و سینوزوئید در سیاه ماهی شد. نتایج پژوهش حاضر حاکی از آن بود که، با افزایش غلظت سم، آسیبهای بافتی شدیدتری در اندامهای مورد مطالعه مشاهده شد، بنابراین دو بافت آبشش و کبد سیاه ماهی می‌توانند به‌‌عنوان یک بیومارکر مناسب جهت سنجش آلودگی به‌کار روند.
